Dáág zomer van 2013. Dáág zomer van mijn eigen
leven.
De aanstaande overgang houd me bezig.
Ik lig in bed, Strato is
naar een feestje. We zouden samen naar het feestje. Ik had er zin in, ik heb
een cadeau gehaakt en mijn nagels gelakt. Vanmiddag is oom Albert op visite
geweest en Esther even langs gewipt met een nieuwe broek, voor het feestje. Verder
niks gedaan vandaag want ik wilde energie overhouden voor dit feestje. Ik was
er klaar voor, maar mijn lijf niet. Een paar uur voordat we zouden vertrekken,
kreeg ik weer last van algehele slapte. Ik ben niet eens moe, maar oneindig
slap. Is dit nawerking van de narcose? Het lijkt een beetje op wat je voelt in
je lijf nadat je ontzettend geschrokken bent en de angst is weggeëbd, dat soort
slapte. Strato verklaart dat ik me toch ook echt rot geschrokken ben. We moeten
lachen. Mijn kanker is alweer 'oud nieuws', maar het is wel 'kanker met peren'!
Muziek en clip: 'Hurt' van Johnny
Cash
