Iemand schrijft: 'Zet 'm op Godverdomme!'
Gisteravond ben ik met
Jackie naar de 'Bling Ring' geweest, een film van Sofia Coppola over een
waargebeurd verhaal waarbij pubers inbreken in huizen van bekende Hollywood
sterren, om zich zo te wentelen in de wereld van glamour waar ze zelf graag ook
bij willen horen. Het is een bijzonder verslag, je kunt het nauwelijks een
verhaal noemen. Ik ben onder de indruk van de overdaad aan 'spullen' in de
'beroemde huizen'. De sterren zijn niet de Goden en Godinnen, dat zijn de
vormgevers van al die spullen en nog veel hogere Goden zijn diegene die deze
spullen vermarkten.
Tijdens de film begin ik
te menstrueren, lekker handig. Ik vind het wel prima, ik lig dan in ieder geval
niet over anderhalve week op de operatietafel ook nog ongesteld te wezen, dat
is pas erg!
Na de film drinken we bier
op het plein, we hebben een donker hoekje gevonden op het terras naast de kerk. Strato komt ook nog wat drinken. Het is donker buiten, maar warm, warm, heet!
Ik ben hypomaan en heb een
niet te temmen spanningshoofdpijn. Als Jackie naar huis is omdat zij morgen moet
werken, daar hebben Strato en ik geen 'last' van, raak ik in een verhitte
discussie over mijn situatie met Strato. Hij maakt zich terecht zorgen. Hij zou
graag zien dat ik mijn hypomanie een tandje terugschroef, bang dat ik straks in
een diepe depressie val. Ik zeg hem dat ik al weet dat ik straks in een diepe depressie val. Volgens Strato kan ik
dat niet gebruiken 'straks' dus alles wat ik zou kunnen doen nu, om straks die
depressie minder diep te maken, zou ik moeten doen. Zelf maak ik me nu meer
zorgen over de hypomanie, die is hevig, als het maar geen psychose wordt. Als
ik er nog eens goed over nadenk, besef ik dat het geen psychose zal worden. Ik
heb alle praktische zaken nog voldoende onder controle en dat is een goed teken,
ik heb nog nooit een psychose gehad en voordat het uit de hand zal lopen, is
het allang 12 augustus en dan word ik 'neergestoken' op de operatietafel. De depressie kan dan
beginnen.
Ik hoor Strato, ik snap Strato, Hel Strato heeft gelijk, maar WAT
moet ik doen dan? Ik kan niet anders! Het gaat niet goed, ik kan niet anders.
Ik raak enorm geagiteerd en zet het op een huilen. Strato biedt zijn excuses aan,
nergens voor nodig. Het is goed dat hij mij aanspreekt, maar begrijp dan dat ik
daar ook wat bij voel. Ik roep Strato meerdere keren toe dat hij mijn
hulpverlener Allison mag bellen als hij denkt dat het 'te erg' wordt met mij.
Doordat ik mijn woorden stevig aanzet, denkt Strato dat ik hem aanval, dat is
niet zo, het is een noodkreet.
Gelukkig zitten we in een
donkere hoek, ik zie er uit als een aardbei.
Aantekening: Zakken met bevroren erwten inslaan om op de
zwelling te leggen.
