AVL 5.3 Bingo!

Om 12 uur zit ik weer beneden en mag alweer snel mee met dokter MacGyver. Ik weet al hoe het moet, dus ik spring half ontbloot op tafel. dit keer beginnen we liggend op de buik, daarna liggend op de rug. Ik kom er nu ook achter hoe de 'hengel met het magneetbord' werkt. Het is een soort ooglap voor één van beide 'ogen' van het apparaat, die 'grijze bakken' waar ik tussen moet liggen. Dokter MacGyver kijkt een beetje zorgelijk als de twee foto's klaar zijn. Er volgt nog een derde foto, waarbij de 'ogen' om me heen zullen draaien en daarna ook nog een CT scan. Van die derde foto had ik verwacht dat die 'ogen' netjes met een zwierige beweging om me heen zouden draaien. Niks daarvan, het is een gekke toestand, het is net of ik besnuffeld wordt door een groot robot-insect. De ogen komen zo dichtbij mogelijk, houden halt, nemen dan weer een beetje afstand en draaien een paar graden, net zolang totdat ze om mij heen zijn geweest. 

Ik heb alle tijd om eens rustig om me heen te kijken. Op de muur zit een 'clownsneus', het zal een noodstop zijn, maar het lijkt niet op zo'n rode noodstop die we allemaal kennen, zo groot als een gemiddelde hand. Serieus, die knop lijkt een clownsneus! Ik bedenk dat als je daarop drukt, dan komt er vast direct een Cliniclown om je blij te maken. Gelukkig drukt er niemand om de knop, ik ben bang voor clowns! Dat heet Coulrofobie.

Voor de CT scan wordt ik in de donut geschoven. Het lijkt nog het meeste op een interieur van een vliegtuig, compleet met een set lampjes boven mijn hoofd, ik druk nergens op, ik ben Strato niet! Bovendien heb ik instructies gekregen dat ik mijn armen gekruist boven mijn hoofd moet houden en zo stil mogelijk moet liggen.

Ik heb alweer bingo! Namelijk bij 90% van de mensen zit de poortwachter onder de oksel en wordt er één klier weggehaald, soms twee, in 10% van de gevallen zit de poortwachter bij het borstbeen. Sommige (andere) mensen hebben twee of meer poortwachters omdat de tumor twee lymfebaantjes heeft. Ik heb twee lymfebaantjes, één naar mijn oksel en één naar mijn borstbeen, naar in totaal 5 poortwachters. Vandaar die extra foto en CT scan. Dokter MacGyver laat het zien op een printje van mijn 'radioactiviteit'. Ik begin me een beetje zorgen te maken, dit betekent mogelijk een 'grotere' operatie bedenk ik zelf en misschien moet ik blijven, misschien een zichtbaar litteken in mijn decolleté. Waar is Strato?

Nu komt dokter Dibbes er ook weer bij. Dokter MacGyver draait zich om en nu bekijken de twee mannen het A4-tje. Ze bespreken van alles en ik hoor het precies niet, door het gezoem van de machine. Als ze zich tegelijkertijd en resoluut omdraaien, ze zijn eruit blijkbaar, zeg ik dat ik er niks van verstaan heb, mocht dat wel de bedoeling geweest zijn. Ik heb niks gemist, ze gaan de klieren 'aantekenen' op mijn lijf.

Ik lig zo krap mogelijk tussen de 'ogen' van het apparaat en dan moet dokter Dibbes er ook nog tussen met zijn 'radioactieve' aanwijspen en zijn Edding merkstift (een echte merkstift dus, ze nemen hier geen halve maatregelen). Dokter MacGyver assisteert, ze moeten zich nog redelijk in bochten wringen om vier stippen te zetten. Als ik tussen de 'ogen' vandaan ben, moet ik heel rustig gaan zitten van dokter Dibbes. Hij snapt het nog steeds niet, ik ben bang voor intraveneus toedienen van lichaamsvreemde vloeistoffen, niet voor grote robot-insecten. Dokter Dibbes maakt kruizen van de stippen, 2 in mijn oksel, 2 op mijn borstbeen en dokter MacGyver plakt tape over de kruizen om mijn kleren te beschermen. Ondertussen heb ik ook nog een grote plakker zitten waar ik ingespoten ben met radioactieve vloeistof. Ik word steeds mooier.

Ik bedenk dat ik de chirurg wel eerst nog even wil spreken voordat het 'licht uitgaat', zoals gezegd houd ik niet van verrassingen en dat ik drie in plaats van twee incisies krijg is me wel al duidelijk bij deze. Ik breng het nieuws over aan Strato en we gaan weer terug naar verpleegafdeling verdieping 5. Onderweg komen we Stephanie tegen, dat is niet toevallig. Strato moet mij steunen en Stephanie moet Strato steunen, zo heb ik dat afgesproken.