Ik baal nog steeds van het
feit dat ik niet mee was naar een leuk feestje. Ook voel ik me nog steeds
slapperdepap. Chagrijnig hang ik op de bank en ik haak me een slag in de rondte.
Dat haak-vuur is gisteren aangegaan en ik laat niet meer los. De ene badmat na
de andere rolt onder mijn handen vandaan.
Strato is niet blij, hij
heeft een kater en weinig geslapen. Boefje likt zich 's nachts schoon, ze slaapt naast mijn bed in haar 'dog cave' en van
die smakkende geluidjes wordt Strato helemaal niet goed. Hij heeft nog van alles te doen in
mijn huishouden en moppert. Ik zeg dat hij mijn huishouden gewoon moet laten
zitten, boeien die 'tumbleweed' van haar door de huiskamer, het trappenhuis en
de slaapkamer. Ik loop op blote voeten en voordat ik ze op de bank leg of in
bed, moet ik ze eerst goed afkloppen.
Ik kan me echt niet storen
aan het huishouden, want morgen moet ik weer naar het AVL, afspraak met radiotherapeut ter voorbereiding op de bestralingen. Daar heb ik dus geen
zin in! Ik bedenk dat ik het ook gewoon kan laten zitten verder. De tumor is
eruit en ik kan ook hier ophouden met de nabehandelingen. Natuurlijk doe ik dat
niet, maar ik wilde het wel graag even bedenken. Wat er morgen gaat gebeuren,
doet geen pijn, maar het is wel weer nieuwe gekkigheid. 'Polonaise aan mijn
lijf'.
Mijn moeder komt met haar
haakwerk, ze is ook een badmat aan het maken. Samen haken we een poosje en
samen gaan we op de fiets boodschappen doen. Strato heb ik naar bed gestuurd voor een
middagdutje, zonder mij in bed en zonder Boefje al smakkend in haar 'Dog cave'.
In de supermarkt bestudeer ik het boodschappenlijstje diepzinnig. Wat erop
staat, beklijft niet. Voor iedere boodschap moet ik opnieuw kijken en
opnieuw bedenken waar ze dit bewaren in deze tent. Er staat zelfs iets op mijn
lijstje waar ik nog nooit van gehoord heb, maar ze blijken het gewoon te
hebben. Strato heeft het lijstje geschreven en zijn pinpasnummer erop gezet. Mijn
moeder trekt het mandje en ik gooi er af en toe wat in. Het laatste wat ik erin
doe is 2 sixpacks bier, voor visite en voor Strato, want ik drink niet meer, ik ben 'mellow' genoeg van mezelf op het moment. Mijn moeder heeft enige moeite om het mandje op te hijsen
bij de kassa. Leuk bedacht die rolmandjes, dan schijn je langer te winkelen en
meer te kopen, omdat je niet hoeft te tillen. Daar trappen we in en bij de
kassa valt het dan altijd tegen, het gewicht en het bedrag, gelukkig heb ik de
pinpas van Strato bij me.
Vrijdag mopper ik nog over
mijn financiële situatie en zondag doet mijn wasmachine het niet meer. De
wasmachine van Strato is al twee maanden stuk, hij deed sindsdien zijn was bij
mij. Ik verwacht al jaren dat mijn wasmachine er mee ophoudt. Deze is zo'n 18
jaar oud. Toentertijd een 'verlovingscadeau' voor mij en Gideon van mijn moeder. Als ik de machine niet gebruik, staat er vaak een laag water in de
trommel, dat kan niet goed zijn en nu is juist het geval dat bij het aanzetten
van de machine er helemaal geen water in de trommel komt. Gelukkig komt Gideon vandaag eten, misschien kan hij hulp bieden.
Als Strato uit zijn bed is,
begint hij aan het bereiden een indrukwekkende spaghetti met gehaktballen. In de kern van de
gehaktballen verstopt hij stukjes buffelmozarella. Hij is er uren mee bezig en
ik haak nog maar eens een badmat. Als Gideon en Martine komen, gaan zij samen de
wasmachine bekijken en zowaar krijgen ze het apparaat voor zolang het duurt aan
de praat. Iets met de waterklep. Het was nog een hele operatie, want op de
wasmachine staat de droger en de toevoer en afvoer zijn hierachter verstopt. De
droger moet van de wasmachine getild worden om iets uit te kunnen voeren. Gideon vraagt zich af waarom mijn broer dit zo 'onhandig' heeft aangelegd. Het was
mijn broer niet die dit zo gemaakt heeft en verder leek het heel handig zo allemaal destijds.
Martine is lichtgewond van
de toer om de droger van de wasmachine te halen en de spaghetti met
gehaktballen smaakt geweldig!
