Zusters!

Iemand zegt: 'Ik heb het er allemaal zo enorm moeilijk mee'.

Ik word wakker gebeld en neem niet op. Allerlei berichten wachten op mijn aandacht en/of antwoord, een hele rij op mijn telefoon, een hele rij op mijn computer. Eerst even een aantekening maken van wat ik vannacht heb liggen bedenken. Het betreft een toevoeging op het door mij gewenste uitvaartprotocol, niet schrikken, dit ligt al jaren klaar hoor. 'In het voorjaar hield zij van tulpen, in de zomer van gerbera's. In het najaar hield zij van chrysanten, in de winter hield zij niet van bloemen.'

Ik begin met het terugbellen van een tante, ik heb haar gevraagd per mail of zij mij zou kunnen informeren over de diverse kankersoorten die mijn tantes en oma geleden hebben. Ze is ooit in het LUMC geweest samen met mijn andere tante om te bekijken of er sprake zou zijn van gynaecologische, erfelijke kanker in de familie. Dit is toen niet gebleken, ik laat het liever nog eens onderzoeken, we zijn jaren verder in wetenschap en we hebben er sindsdien twee nieuwe gynaecologische kankergevallen bij. Mijn tante kan het document niet meer vinden. Ze heeft mijn andere tante gebeld, maar angstvallig zegt ze niet waarom ze dit document nodig heeft, de andere tante vult dit ook niet in, maar vraagt waarom ze dit document nodig heeft. Van elkaar weten ze niet dat ze weten dat ik kanker heb. Ze hebben het gehoord van hun dochters, mijn nichten.

Ik snap hier eerlijk gezegd helemaal niks van. Jullie zijn zusters! Het is wel braaf natuurlijk om het niet te vertellen als je meent dat dit ongepast is, of gevraagd is, maar ja, ik zou ALLES vertellen aan mijn zusters, jammer dan. Esther is mijn 'zuster', dus houdt er maar rekening mee dat alles wat je mij vertelt, dat zij dat ook weet. Waarom belt mijn moeder niet al haar zussen en waarom, als ze het toch al weten bellen de zussen hun zus, mijn moeder niet gewoon om haar te steunen? Ik snap het niet, vind het onhandig en typerend. Bevrijd jezelf mensen, communiceer! Ik moet dit dus oplossen, ik stuur mijn tantes en moeder een gezamenlijke mail om ze 'bij elkaar' te brengen en leg uit wat ik graag zou willen weten voor mijn eigen behandeling. Dit helpt, ik ontvang van alle meiden een mail met meer info.

Strato zou naar de sportschool, om te sporten en om mijn abonnement zo mogelijk op te zeggen, ik ga voorlopig niet meer. Het blijkt 'een probleem', Strato heeft zijn sportschoenen niet bij zich en het regent. Hij kan nu niet, vanwege dit weer, met zijn buitenschoenen gaan sporten... Moet ik dit nu ook nog oplossen? Ik opper dat hij dan niet gaat sporten, maar wel even gaat proberen mijn abonnement op te zeggen. Opgelost!

Als ik weer een beetje bijgekomen ben van alle 'kanker-organisatie' wil ik even naar de HEMA. Eerder deze week heb ik een fijne 'Sport Light' BH gekocht in Large, een maat te groot, expres, wil geen strak 'ding' aan mijn lijf nu en waarschijnlijk 'straks' helemaal niet. Graag wil ik nog zo'n BH. Ik loop naar de HEMA, en laat Boefje uit, Strato zal volgen op de fiets, hij gaat boodschappen doen en Boefje mag de HEMA niet in, dus dan kan hij Boefje even bezighouden. Ik ben eerder bij de HEMA dan Strato, die is naar 'die andere' HEMA gefietst. Ik installeer Boefje op de deurmat, de riem ligt los naast haar. Ze gaat braaf zitten, ik zeg 'blijf' tegen haar en loop de winkel in.

De gewenste BH’s hebben ze niet meer in mijn maat. Als ik weer naar de ingang loop, zit Boefje niet meer op de mat. Ik ren naar buiten, kijk links, rechts, ik zie haar niet meer! In paniek ren ik weer naar binnen en zoek in de eerste paar rijen gangpaden. Soms gaat Boefje wel eens zelf aan de wandel. Ondertussen stuntel ik met mijn telefoon om Strato te bellen. 'Ze is vast bij Strato, ze is vast bij Strato', is mijn paniek mantra. Ik ren weer naar buiten en aan de overkant van de straat staat Strato met Boefje. Pfoei, dacht even dat ik gek werd. Strato maakt excuses, dat was een onhandige actie. Ik heb knikkende knieën.

In de brievenbus zit een grote, dikke zilveren envelop. Dit zijn de mammacare BH’s van Lize. Ze lagen bij een nicht van haar in de kast en zij, ik ken haar helemaal niet, heeft ze per omgaande naar mij opgestuurd met een lieve kaart erbij. Wat een toppers die meiden en wat een mammoeten van BH’s die 'krengen'. Ik denk dat dit BH’s zijn voor na een kosmetische ingreep om zwelling van de borsten tegen te gaan. We zien wel of ik deze nog een keer nodig heb, mijn borst moet 'drogen aan de lucht' weet ik inmiddels, nu leg ik ze ook maar even in de kast.

Ik ga maar weer eens luieren in bed. Esther belt terug, ik heb haar gebeld om te vragen of ze in haar dorp bij de HEMA wil kijken voor de 'Sport Light' BH’s. Ik zeg tegen haar dat ik aan het oefenen ben met veel en langdurig in bed liggen. Volgens haar hoef ik dat niet te oefenen, ben ik daar al heel goed in. Ze heeft gelijk, betrapt, we moeten lachen.

Als ik later die avond op de bank zit, voltrekt zich een vliegen ballet in vrije formatie boven mijn hoofd in de huiskamer. Ik word er gek van.