Ik ben vandaag bang voor een leslezing over een 'veel
gezondere' veganistische leef stijl, dit blijft uit.
Wederom flink gedronken
gisteravond, had het met Strato reuze naar me zin. We kwamen weer eens tot de
conclusie dat we veel op elkaar lijken, maar het heel verschillend aanpakken.
Hedenmorgen is al het enthousiasme en de 'scherpte' van gisteren weg bij
mij. We hebben om 11 uur een afspraak om vrienden te zien uit Berlijn, ze zijn
een weekendje in onze stad. Met de grootste moeite rol ik om half 11 uit bed.
Als we op visite zijn,
blijkt wat ik al wist, het gaat niet vandaag. Ik ervaar een migraine zonder
hoofdpijn. Licht, geluid, het komt allemaal te hard binnen. Ik voel me alsof ik
in slow motion beweeg, volgens Strato is dit ook een beetje zo. Als de visite
voorbij is, ga ik thuis weer in bed liggen. Het liefst breng ik deze dag
slapend door, maar ik heb een afspraak met mezelf, ik moet belastingaangifte
doen vandaag.
Ik leg alle belasting-zooi
klaar, zet de computer op tafel en schuif aan met mijn bureaustoel. Het gaat
nog steeds niet. Ik 'ben leeg'. Als ik mezelf wil motiveren, dan kan ik alleen
maar de energie vinden om kwaad te worden. Daar heb ik dus
geen zin in, ik blijf liever leeg en ga weer naar bed.
Als ik dan weer met frisse
tegenzin onder mijn steen vandaan kruip, kijk ik het 8 uur journaal en een deel
van Zomergasten met Hans Teeuwen. Wat is die man goed (gek)! Ondertussen doe ik
wat internetbankieren en kijk naar mijn blog. Ik zou wel even willen dat de
kanker in mijn borst, niet ook 'in mijn hoofd' zou zitten. Ik zou willen dat ik
het even in mijn borst kan laten wonen en dat ik mijn hersenen mag gebruiken voor
andere zaken zoals belastingaangifte, facturatie, het afmaken van besteld werk,
huishouden, hele gewone, dagelijkse zaken.
Terwijl ik bovenstaande
schrijf, besef ik dat ik nu 'alles' wel op mijn kanker kan afschuiven, maar
technisch gezien, heb ik regelmatig dagen als deze, al zo lang ik me herinner,
dus ook al lang voor mijn kanker. Dit is mijn andere 'aandoening' die me parten
speelt. Het grijpt ook in elkaar, misschien krijg ik met mijn kanker meer van
deze slechte dagen dan voorheen, misschien krijg ik nu vaker een hypomanie. We
zullen het beleven.
Muziek en clip: 'I Fink U Freeky' van Die Antwoord
