Nostradamus

Ik hoor de buurman zingen: 'Zijn het je ogen?'....

Ik lig nog in bed als er aangebeld wordt, ik was even vergeten dat mijn broer het campingbedje om 11 uur op kwam halen. Ik ren met mijn badjas aan naar beneden, druk op de knop van de intercom en ren weer naar boven. Ik heb net aan mijn ondergoed aan als mijn broer de trap opkomt, betrapt. Later die dag stuur ik een verontschuldiging, het was nogal doorzichtig dat ondergoed en ik bukte ook nog met mijn billen naar hem toe om iets op te rapen. Mijn broer snapt wel dat ik niet helemaal 'bij' ben deze dagen.

Nog lodderig en met veel nadorst fiets ik naar Ploeger, als ik er bijna ben, trap ik op de rem en keer ik een stukje terug. De deur van de werkplaats van het Zaagtraject staat open. Daar is mijn oom Albert aan het werk waarschijnlijk, die moet het ook nog horen. Oom Albert is 70+ en is vrijwilliger bij dit het dagbestedingsproject, bedoeld voor mensen met een psychiatrische achtergrond. Oom Albert zit te rommelen met een bos elektradraadjes aan de kantinetafel, deze draadjes zijn voor de voeding van een zelfgebouwd zweefvliegtuig. Algemeen bekend is dat men spreekt bij stekkers en stopcontacten van 'mannetjes' en 'vrouwtjes', oom Albert laat een rood stekkertje zien en heeft het over een 'piemeltje met een voorhuidje'.

Ik zeg dat ik hem graag even wil spreken en dat het fijn is als Carola daar bij is, zij is de hulpverlener van dit dagbestedingsproject. Als we met z'n drieën aan tafel zitten met de deur achter ons dicht, vertel ik mijn verhaal. Ik doe dat zo blijmoedig mogelijk en zeg er met klem en herhaaldelijk bij dat het allemaal goed komt met mij. Oom Albert heeft vandaag zijn gehoorapparaten niet in, dus ik moet mijn verhaal 'stevig aanzetten'.

Oom Albert vertelt dat Nostradamus voorspeld heeft dat kanker op een dag te genezen is met geluidsgolven, het is jammer dat het nog niet zover is. Met Carola regel ik dat ik oom Albert op de hoogte houd via haar mailadres als dat nodig is, het mailadres van oom Albert werkt niet altijd.

Ik vervolg mijn weg naar Ploeger, het wordt een redelijk normale werkdag totdat de airco het begeeft als Edgar al naar huis is en ik de enige op kantoor. Ik word gebraden! 
Ik bel de praktijk van dokter Tielen om te vragen om de rapportage van mijn hartonderzoek met een Holterkastje, enige tijd geleden, het lijkt me zinnig om dit mee te nemen naar de Anesthesioloog. Zonder enige moeite draait de assistente dit rapport uit en legt het klaar, soms is het leven makkelijk.

Om 17 uur sluit ik de tent af samen met Sjors, van hem krijg ik iedere dag een sinaasappel en soms een bos bloemen, niet nu ineens, altijd al! Ik fiets naar huis en Strato komt Boefje terugbrengen, zij heeft een nachtje bij Strato gelogeerd, dat zal wel vaker gaan gebeuren komende tijd. Strato vliegt erin en eruit, hij is te laat voor een dinerafspraak.

Ik drink een hele fles wijn, daar had ik nou zin in. Ik doe lang en uitgebreid verslag van de belevenissen de dag ervoor. Mijn nicht Mandy belt of ze morgen langs mag komen, dat vind ik goed en fijn, ze is erg aangeslagen. Ik spreek de voicemail in van Gabrielle om te vragen wie ze gesproken heeft en of dat ging. Wijselijk belt ze me niet terug, dat gaat me ook helemaal niks aan. Als ik iets uitbesteed, dan moet ik dat ook loslaten. Ik lees nog een eind in 'Nooit ziek geweest' van Nico Dijkshoorn en ga slapen als ik echt niet meer wakker kan blijven.

Waarschuwing: Die 'Owise app' (borstkanker hulp-app) voor Iphone is verschrikkelijk! Deze is traag en voert geen aanvullingen en wijzigingen door als ik ze eenmaal ingetypt heb. Dat kan ik nu even helemaal niet gebruiken. Ik schrijf dit in een recensie in de app-store. De recensie wordt ook al niet geplaatst, een verbeterde versie niet aangeboden. Weg met die app!