AVL 2.1 Stroomstoring

Iemand steekt 2 duimen op  en zegt: Het komt goed!

We gaan weer naar het AVL, ik ben er wel aan toe om weer een stapje voortgang te maken in het proces. Ik verwacht er vandaag precies achter te komen wat voor tumor ik heb aan de hand van de uitslag van de biopsie. Ook verwacht ik dat ik dan veel meer inzicht krijg in het te volgen behandelplan. Ik heb het notitieboek van Nathalie bij me, ik heb vragen voor de oncoloog, radiotherapeut en anesthesioloog netjes gescheiden genoteerd, zodat ik helder en efficiënt met de juiste vragen bij de juiste persoon zit. Als we in de metro zitten, voel ik een lichte spanning, alsof ik examen ga doen en ik heb me goed voorbereid. Ik ben er stil van.

In het AVL nemen we weer plaats in de gang annex wachtruimte, ik zie nu dat dit een tijdelijke wachtruimte is vanwege verbouwing, met excuses van het AVL voor het ongemak. Ik ervaar het niet als ongemak, mijn ongemak zit elders. We hebben een afspraak om 10.30 uur, mijn interne spanning loopt op, het is al een paar minuten over half elf, als 'POEF' het licht uitvalt, donker. Een moment stilte en verstarring en dan gaan de deuren van de consultatie-kamers open, daar is het ook donker, de computers doen het nergens meer. Personeel begint rond te lopen en te bellen. Een baliemedewerker legt in het halfduister uit aan een ouder stel dat ze nu geen afspraak kan plannen omdat de computers het niet doen.

Na enige minuten gaat de helft van de tl armaturen weer aan, noodverlichting. We worden binnengevraagd door Katherine Viller. Ze heeft de lamellen een beetje opengezet, het raam kijkt uit op de centrale hal waar via het dak daglicht binnen komt. Ze legt uit dat ze de lamellen half heeft open gedaan zodat men in de centrale hal niet naar ons kunnen kijken, dat maakt me eigenlijk helemaal niet uit, zie het privacy probleem niet, of eigenlijk maak ik hier meteen uit op dat ze van plan is nog eens aan mijn blote borst te voelen. De computer doet het niet, dus ze vertelt uit haar hoofd dat het goed nieuws betreft.

Zoals ik al weet was er op de MRI niks te zien en uit de biopsie zijn ook geen onverwachte ‘dingen’ gekomen, punt. 

Hebben we vragen? Ik ben een beetje verbaasd, had een veel uitgebreidere vertelling verwacht inzake de biopsie. Is de tumor hormoongevoelig? Dat weet ze niet, dat blijkt pas na het verwijderen en onderzoeken van de tumor. 7 a 10 dagen na de operatie weten ze meer. Ik ben nu verbaasder, daar gaat mijn theorie over ‘alles’ te weten komen vandaag. Waarvoor is die biopsie dan gedaan? Hé het licht gaat weer aan, maar jammer de computer doet het nog steeds niet. Kathy zou graag even opzoeken wat de uitslag van de biopsie precies is. Oh, ja, als ik wil kan ik morgen al geopereerd worden, er is een ‘opening’ gekomen! Oepsie, dat moet ik even verwerken, ik mag er even over nadenken.

Dan eerst maar eens vragen naar het ‘Gen Onderzoek’ of dit bij de standaard procedure hoort, of dat ik hierom moet vragen. Dit wordt niet zondermeer gedaan, dus geef ik aan dat ik dat onderzoek wil. Dit onderzoek neemt ca. 4 maanden in beslag, Kathy zet het in werking, zegt ze.

Verder vertel ik dat ik graag precies wil weten hoe mijn borst eruit ziet als ik mijn ogen weer open doe na de operatie, hoe gehavend ben ik dan? Dit moet ik weten, want anders durf ik niet te kijken. Ik durfde al niet naar mijn borst te kijken na de biopsie. Toen ik de volgende dag met angst en pijn in mijn hart naar mijn borst keek, zag ik tot mijn grote verbazing een sneetje, ik had drie gaatjes verwacht, als bij een bowlingbal. De biopsienaald is drie keer in hetzelfde sneetje gestoken, ik leek helemaal niet op een bowlingbal!