Aan een tafeltje naast ons
zit een mevrouw te 'snateren'. Ze kletst aan één stuk door. Ze heeft een
indringende stem en zit zowat tegen mijn schouder. Ze is met een andere
mevrouw, haar moeder denk ik, die krijgt er geen speld tussen. Ongewild luister
ik naar geblaat over een zoontje, hij is helemaal niet lastig, maar kan er niet
tegen als zijn mouwen te lang zijn, daarom draagt hij maat 128. Te grote
kleren, daar kan hij echt niet tegen. Een T-shirt met een plastic superman logo
erop, kan hij ook niet verdragen, daar moet hij een hemd onder aan. Als ik het
zat ben, steek ik mijn vinger in mijn linkeroor en probeer een spelletje te
doen op mijn Iphone.
Heb ik al verteld hoe
dolgelukkig ik ben met mijn Iphone? Mijn eerste smart Phone, gekregen voor mijn
40e verjaardag van mijn lieve vriend, vrienden en familie? Het komt me nu
helemaal super van pas. Lekker een 'groeps-what's-app' sturen als er iets
zinnigs te melden valt over mijn 'toestand'. Notities maken, dictafoon
inspreken, agenda direct invullen, automatische herinneringen aanmaken. Mijn
belangrijkste gereedschap op dit moment. Dat had ik ook niet gedacht van te
voren.
We schuiven aan bij balie
6, wachtend op de afspraak met de radiotherapeut. Strato kijkt naar een stevige
dame, mooi opgemaakt, charmante rok en een mooie, witte gleufhoed. Strato zegt
dat ze een beetje op Sugarlee Hooper lijkt. Ik lach en merk op dat alle
corpulente dames met een kaal hoofd dan wel op Sugarlee lijken. Strato beaamt dit
en we lachen er samen om.
Een lieve dame komt zeggen
dat we even naar de afdeling Radiotherapie moeten lopen, dat er een speciaal
verzoek is gekomen voor een specifieke afspraak met Dokter Almhof, zij zal
ons daar ontvangen. Als we worden gehaald, steekt dokter Almhof haar hand
naar mij uit en deze wordt gepakt door de hand van Strato, ze schrikt er even
van. Ze had niet door dat Strato bij mij hoort, hij komt net aanlopen, was even
naar het toilet geweest.
Dokter Almhof vertelt
dat Hidde (Mijn hoop in bange dagen), haar heeft gevraagd mij te zien omdat
maandag e.e.a. niet duidelijk was. Ze is bijzonder rustig en spreekt heldere
taal. Ze legt het rustig uit. De tumor gaat er uit, de poortwachter ook. Ze
vertelt dat de poortwachter ook bij het borstbeen kan zitten en Strato vraagt of
dit ONDER het borstbeen is. Het antwoord is nee, Strato is gerustgesteld, er
hoeft niet gezaagd te worden. De tumor en klier worden door de patholoog
onderzocht en na ongeveer 10 werkdagen weten ze dan meer over de aard van de
tumor en of mogelijk de lymfeklieren zijn aangedaan.
Afhankelijk van de
uitkomst van de poortwachter, wordt mijn oksel wel of niet mee bestraald.
Tegenwoordig doen ze in het AVL in principe geen okseltoilet meer (alle klieren
eruit), onderzoek heeft aangetoond dat met bestralen het gewenste effect
bereikt kan worden, zonder de nadelen van het verwijderen van klieren.
Fantastisch nieuws dus! De bestraling komt zo'n 5 weken na de operatie aan de
orde en duurt 4 weken, iedere werkdag. de dagelijkse behandeling duurt zo'n 20
minuten, waarvan het werkelijke bestralen slechts een moment duurt. Het meeste
tijd kost het instellen van de machine om exact het juiste gebied te bestralen.
Mijn hart wordt ontzien tijdens de bestraling, maar dit vertelt ze allemaal nog
wel een keer precies als het zover is.
over een chemokuur zegt ze
dat dit nog valt te bezien, zou kunnen vanwege mijn leeftijd, maar is toch echt
niet met zekerheid gezegd.
Dit is eigenlijk het
verhaal zoals Katherine dit ook schetste, maar toch kwam het minder goed aan bij
ons. Zoals gezegd, de omstandigheden van de stroomstoring, onze eigen
verwachting van die dag en de ongemakkelijke houding van Katherine en haar
collega's op dat moment zorgden voor stress. Nu is alles heerlijk helder.
Als ik vraag naar de
kosmetische verwachting, wil ze graag mijn borsten even onderzoeken. Dit
'boezemt' me vertrouwen in. Ze voelt met 'lieve' handen, professioneel aan mijn
borsten. Als ze mijn tumor onder haar vingers voelt, tovert ze snel een
meetlatje uit haar borstzak en meet de afstand van tumor tot tepel. (Ik moet
denken aan Man Bijt Hond; 'we reizen van Tumor naar Tepel en willen graag weten
wat de mensen aan het doen zijn').
Het weefsel van mijn
borsten voelt soepel aan, dit is blijkbaar goed. Bij het bestralen wordt
mogelijk verspreid in het borstweefsel littekenweefsel aangemaakt, bij de ene
persoon meer dan de andere, dat valt van te voren niet te zeggen. Hierdoor zou
op termijn het effect op kunnen treden dat mijn linkerborst 'steviger' aanvoelt
dan de rechter. Dit zou ook zichtbaar kunnen worden als mijn borsten gaan
'hangen'. Dan hangt de linker minder dan de rechter wellicht. Ik zou willen
dat allebei mijn borsten bestraald worden, dan gaan ze in ieder geval gelijk op
in het zichtbare verouderingsproces. Hangen, staan; boeien! Dat ze er
verschillend uit gaan zien, dat stoort me in mijn gevoel voor esthetiek. Ach
ja, het valt allemaal niet precies te zeggen, iedereen reageert anders op
bestraling, iedere tumor is uniek.
We bespreken ook het
mogelijke gen-onderzoek en de erfelijkheidsfactor. Het risico zal niet groot
zijn, vermoed dokter Almhof, maar anders dan Katherine, stelt ze wel
interesse in de diverse soorten kanker die drie zusters van mijn moeder hebben
gehad en hun moeder, mijn lieve oma. Bij de categorie 'gynaecologische' kanker
spelen naast borstkanker, ook baarmoeder-, eierstok- en darmkanker mee. Hier, 4
prachtige woorden voor een serietjes in een kwartetspel. We spreken af dat ik
uitzoek wat mijn tantes en oma precies hebben gemankeerd, voor zover dit te
achterhalen is. Mijn oma en één van mijn tantes zijn al vele jaren geleden
overleden aan 'hun kankers'.
Ik ben dokter Almhof enorm dankbaar. Ik ben weer helemaal op de hoogte en kan er op deze manier
prima tegen allemaal. Ik vraag welk gebied er nu precies bekeken is bij de MRI,
vanwege de andere factoren uit het kwartetspel en omdat Gabrielle dit aan mij
vroeg. Alleen mijn borsten zijn magnetisch waargenomen. Ik vertel dat ik wel
eens een echo heb gekregen van mijn eierstokken, meer dan 10 jaar geleden,
omdat ik hevige, stekende pijn ondervond in mijn rechter eierstok. Er is toen
niets opgemerkt, men vermoede een 'gedraaide' eierstok, maar tot op de dag van
vandaag heb ik nog steeds wel eens scherpe steken in dat gebied en ervaar ik
mijn rechter-eierstok als een zwakke plek. Ter geruststelling spreken we af dat
er een echo wordt gemaakt van mijn 'kippenhok', zoals Marinus dit zou noemen,
daar ben ik blij mee.
Dokter Almhof gaat met
vakantie, maar ze is nog een week aanwezig als er nu nog vragen zijn. Ze
spreekt me weer na de operatie en voor de bestraling. We gaan naar de balie om
een afspraak voor de echo te maken. De mooie, jonge balie-juf zoekt uit of we
op korte termijn terecht kunnen i.v.m. aanstaande operatie, mogelijk al komende
week. Ondertussen gaan wij naar de Mammacare verpleegkundige.
