(dag 3)
Iemand zegt: Je belt wel heel ongelegen met zulk nieuws.
Om 8 uur word ik wakker
gebeld, vreemd nummer, ik neem niet op. Op mijn voicemail een Koreaanse dame
die uitstekend Engels spreekt, 'invoice' voor 'artwork' t.b.v. 'customs contact
person'. Ik heb werk opgestuurd naar Zuid-Korea voor een 'Art and Craft' Biënnale,
mijn werk is geballoteerd en goed bevonden. Ik denk 'dat komt later', binnen
een kwartier belt ze weer. Het is dringend, ik ga rechtop zitten en produceer
een 'invoice' in Illustrator, sla deze op als pdf en mail deze naar Korea. Nog
5 minuten later hoor ik 'ping', er is een nieuwe mail, de 'invoice' is in goede orde ontvangen. Als ik ‘uitgeslapen’
ben, ga ik naar Ploeger, daar ben ik om 11.00 uur. Ik praat beneden eerst even
met Ingeborg, zij weet het al, maar ik heb haar nog niet gezien. 'Al mijn
collega's mogen het weten, ze mogen alles aan me vragen, tegen me zeggen en ook
onderling met elkaar, maakt me allemaal niet uit, maar vertel het liever niet
aan klanten, daar heb ik geen behoefte aan'.
Het is bouwvak en rustig,
maar Ploeger is afleiding, ik ben niet alleen. Edgar vraagt of ik het koud heb,
ik snap eerst niet wat hij bedoelt, het is nogal warm namelijk. Dan kijk ik
naar beneden, oh dat, tepels in zicht. Hij vraagt of ik geen BH aanheb. Ja, die
heb ik wel aan, maar een beetje een 'niemendalletje' vanwege de kneuzing kan ik
niet echt een stevig, verhullend model aan. Edgar vindt het heel niet erg. Nou
dat is mooi, nog even goed kijken naar mijn 'trots' en 'vreugde' mensen, dat
wordt binnenkort allemaal anders.
Ik noem mijn borsten wel
eens 'Pride and Joy', maar Engels is 'Not done' in een Nederlandstalige
vertelling, heb ik geleerd, dus vandaar dat ze voor deze gelegenheid 'Trots en
Vreugde' heten. Dat is dan wel bijzonder. 'Trots' gaat eraan en 'Vreugde' mag
voorlopig blijven, nou daar doe ik het dan wel mee.
Ik begin mijn ervaringen
op te schrijven, ik blijf maar typen en voordat ik het weet heb ik 6 A4-tjes
volgeschreven. Edgar vraagt of ik een liefdesbrief aan het schrijven ben. Ik zeg
dat ik een afscheidsbrief schrijf. Edgar wordt kwaad, want dat zijn 'serieus'
geen leuke grappen.
Onbekend nummer: Dokter Katherine met goed nieuws, uitslag MRI toont geen verdere afwijkingen. Afspraak
met Anesthesist en Radiotherapeut zijn gepland, ik schrijf alles braaf op. Ze
stelt voor om de afspraak met haar maandag a.s. telefonisch af te handelen en
biedt haar verontschuldigingen aan omdat de afspraak niet op dezelfde dag is
als de andere twee, nou dat maakt me echt helemaal niks uit en ik zie Dokter Katherine liever persoonlijk maandag, want ik heb vast veel vragen dan en ik
hoop de relatief jonge chirurg dan ook nog even te spreken, want ik maak me
ongelofelijk druk over mijn aanstaande verminking. Ik ga graag naar mijn
'nieuwe vrienden' van het AVL volgende week.
M’n collega’s feliciteren
me, vragen of ik blij ben. Ik weet heus wel dat het goed nieuws is, maar voel
er niks bij. Ik leg uit dat ik vertraagd reageer op ‘emotionele’ zaken, goed of
slecht. Storm moet even 10 minuten de deur uit. Komt terug met een grote bos
bloemen, voor mij. Ik bedank Storm en zeg dat er dan mogelijk nog heel wat
boeketjes volgen.
Vandaag vertel ik het aan
Toon en Thijs, ik bel Sjaak en praat met mijn collega’s van de showroom, die
wisten het al, maar ik heb ze zelf nog niet gesproken. Van Annelies krijg ik een
knuffel. Ik ben op een vertel-tournee.
Gideon komt Boefje halen en
even later fiets ik ook naar het park. Gideon heeft bedacht dat hij mij nu
ongestraft 'Kankerlijer' kan noemen, 'Hé kankerlijertje' zegt hij liefkozend
met een guitige kop, maar concludeert Gideon, hij kan niet meer tegen me zeggen
'Krijg de kanker'. Hij heeft een beetje spijt dat hij op mijn 40e
verjaardagsfeest een gevleugelde quote uit een bekende film tegen mij heeft
geproclameerd, namelijk 'You're entering a world of pain', omdat het nu
realiteit wordt. Ik moet lachen, maandag in het AVL had ik die zin de hele tijd
in mijn hoofd en die film is hilarisch!
Ik sms Esther dat ik langs wil komen, ze is thuis, dus ik ‘houd het niet
meer’, ik kan Strato niet bereiken en fiets alleen naar een dorp verderop.
