(Dag 5)
Iemand zegt.... helemaal
niks.
Ik was eigenlijk van plan
vandaag niet te schrijven, sinds gisteren voelde ik meer afstand tot het hele
'gedoe' en vond het fijn om weer eens even alleen te zijn, dus ik dacht, ik
neem een 'kanker pauze'. Maandag bij de oncoloog gaan we wel weer eens kijken
hoe of te wat. Dat had ik gedacht, dat gaat gewoon niet.
's Morgens lukte het heel
aardig, die afstand, ook al heb ik het er uitgebreid over gehad met mijn nicht Janneke. Eerst hebben we samen wol uitgezocht, ze gaat een muts breien voor
me. Dat was al enige tijd geleden afgesproken, ik was wat eerder in de winkel
en bedacht dat die muts dan mooi van pas komt als ik al mijn haar kwijt ben.
Een groene wordt het (duh),
met een 'naturel' draadje mee gebreid voor het contrast. Daarna hebben we
koffie gedronken en thee en veel gepraat over onze 'gekke' familie, incluis
onszelf, en over borstkanker. Het was erg gezellig en we hadden nog uren kunnen
blijven zitten, dus we spreken nog wel een keertje wat af. Ze probeert de muts
klaar te hebben tegen het einde van de zomer. Ik kreeg ook nog een pot jam en
een zakje kamille, beiden van vruchten en bloemen uit eigen tuin.
Mijn dag blijmoedig
vervolgd op ons (Strato en ik) atelier, eindelijk. Ik moet nog 3 werkstukken maken en zo
nog wat geld binnen harken, alvorens ik 'lam gelegd' word en mijn ZZP
werkzaamheden in het gedrang komen. Ik schuur 5 bronzen plakken om beurten op de
schuurbank die ik van Hugo te leen heb en gooi deze tussendoor in een emmer
water om af te koelen. Ondertussen dans ik op de muziek die ik luister op mijn
Iphone. Belachelijk veel werk die bronzen plakken en tegen de tijd dat ik naar huis
ga, zijn ze nog lang niet klaar en heb ik een groene snor van het brons-poeder
en dat terwijl ik een masker tegen het inademen van het fijne poeder ophad.
Als ik buiten sta,
glinsteren mijn armen en mijn broek van de brons-poeder en ruik en proef ik
metaal. Boefje heeft al de hele dag niet gegeten en ik besluit haar nog eens
even goed uit te laten, dat helpt soms, maar Boefje heeft er geen zin in, te
warm, dus na 50 meter wil ze weer in de fietsmand. Ze loopt ook behoorlijk
mank. Onderweg kom ik Mies tegen, zomaar op de fiets en ik 'gooi' mijn nieuws eruit. Van gekkigheid veroorzaken we samen een verkeersopstopping, dus we maken het niet te lang. Ik ga naar huis en onder de douche.
Mijn broer Sven komt
langs met Nathalie en zijn twee kinderen. Ze zijn net terug uit de Pyreneeën van
een fijne vakantie. Mijn neef speelt zoet, hij is bijna 6 jaar en
mijn nicht kan zich al zelf omdraaien, ze is bijna 6 maanden. Mijn 'situatie' is geen voer voor een bijna 6-jarige, we praten over andere dingen. Samen met Nathalie voer ik mijn
nicht zoete pap en ze vindt het zalig, verder probeert de baby haar
stembanden uit. Mijn neef is lief voor zijn zus en heeft een nieuwe Skylander
gekregen van Nathalie. Sven zegt dat hij financieel helpt als dat nodig is
inzake mijn ZZP situatie. Van Nathalie krijg ik een mooi notitieboek, zodat ik
kan schrijven over mijn kanker. Nathalie maakt zich zorgen omdat Strato zich niet
zo makkelijk kan uiten, ze oppert dat het misschien een kwestie is van de
'juiste vragen stellen' aan Strato.
Als ze naar huis zijn,
ruim ik de afwas op en haak ik een halve badmat van het garen van 2,79 euro per
klos. Eerst kijk ik een wekelijks programma, wat ik vorige week ook heb gekeken, de avond
dat ik wat vreemds ontdekte aan mijn eigen borst. Ik luister ook nog naar een
Nederlandse film, maar ik heb deze al eens gehoord. Tijd om Boefje uit te laten.
Al wandelend word ik toch weer wat unheimisch. Vandaag heb ik de indruk dat
mijn tumor groter is, of gezwollen of wellicht is het omliggende weefsel
gezwollen, volkomen logisch na 3 biopsies denk ik dan, maar hoe dan ook het
voelt niet fijn. Ik heb vandaag geen BH aan, want dat ene 'niemendalletje' moet
nodig in de was na al die warme dagen, het is nog steeds warm. Misschien komt
het daardoor die zwelling?
Liefdevol ondersteun ik
mijn BH-loze, pijnlijke borst met mijn handen waar nodig, bijvoorbeeld bij
trappen lopen of bukken, of gewoon zomaar om te laten merken dat ik van 'haar'
houd, met of zonder kanker. Het is
mijn kanker, het zijn mijn cellen die tegendraads doen, het is niet aan komen
waaien. Ik voel me niet van buitenaf aangevallen en dus geen enkele aandrang
dat het direct weggesneden zou moeten worden, of zo iets, dat hoor je namelijk
wel eens. Ik geloof dat het 'team' in het AVL precies weten wat ze doen, dus
als de operatie 4 weken kan wachten, kan ik dat ook, tijd om te wennen aan het
'idee', tijd om afscheid te nemen van 'wat nu is'.
Ik bel Strato waar hij en
zijn vriend zitten in de stad, ze zijn uit eten. Ik loop nog wel even naar ze
toe voor de gezelligheid. Het weer laat het toe en ik voel me toch weer wat
'alleenig'. Eerder die avond had ik er geen zin in, ik zit al dagen in de stad
zogezegd en ik ben de hele tijd moe. Strato en zijn vriend blijken eigenlijk wat
te luidruchtig voor mijn gemoed, het is niet ongezellig, maar misschien heb ik
geen behoefte aan gezellig. Ik drink 1 glas wijn en kondig aan dat ik weer ga.
De heren staan ook op dus we vertrekken gezamenlijk. Deze week ging het nog
'nooit' zo weinig over mijn aandoening als tijdens deze sociale bijeenkomst en
toch vind ik dat geen opluchting gek genoeg, dan ben ik liever alleen bedenk ik
me.
Al wandelend fantaseer ik
dingen zoals; 'Als nou toch inene blijkt dat ik geen chemo hoef, dan sta ik
mooi voor aap, dat heb ik namelijk wel aan iedereen verteld' en 'misschien blijkt
maandag wel uit de biopsie dat het toch geen kanker is, maar eigenlijk niks.
Dan worden mensen vast heel kwaad vanwege de onnodige zorgen die ze zich
gemaakt hebben, terwijl ze blij zouden moeten zijn dat ik helemaal gezond ben'.
Onderweg naar huis roept
een uitsmijter iets vriendelijks tegen me, op de heenweg hebben we elkaar
gegroet, ik ken hem niet. Ik versta het niet. Het is druk in de stad en ik heb
babyvoeding op mijn velours joggingsbroek, geen BH, maar wel een sjaal en een
vlecht. Ik loop er een beetje bij als een lang vervlogen ex van Strato. Ik vraag
me af of ik het soms niet had moeten doen, Strato en zijn vriend opzoeken. Dan
bedenk ik maar weer dat je nooit van tevoren weet waar je aan toe bent, het kan
goed of slecht uitpakken.
Aantekening: We zouden de bench van Boefje een ander
plekje kunnen geven, dan kan er een stoel naast mijn bed staan, voor bezoek of
een 'oppasser'.
Muziek: Afspeellijst, gemaakt voor mijn eigen dansfeest voor mijn 40e verjaardag
