Kathy tekent op een
‘kladblok’ met voorgedrukte vrouwentorso’s, wat er gaat gebeuren tijdens de
operatie. Nu leer ik ook echt iets over de ‘poortwachter’, dat is de klier die
als eerste in verband staat met de tumor, deze klier wordt verwijderd om te
kijken of deze ‘schoon’ is, ofwel of hier al dan niet kankercellen in
aangetroffen worden. Om die poortwachter (In
naam van Oranje hou dicht die poort!) te vinden moet de tumor ingespoten
worden met radioactieve vloeistof, zo kan het ‘lijntje’ gevolgd worden met een
geigerteller naar die ene, eerste lymfeklier die er meteen uitgaat. De
poortwachter heet ook wel, schildwachtklier en Sentinel Node, dit laatste versta
ik in eerste instantie na drie keer nog niet. Afhankelijk van wat het onderzoek
uitwijst, gaan de rest van de lymfeklieren er ook uit, of niet. Oke, behoorlijk duidelijk op dat moment.
Mijn volgende vraag is of ik het nu goed begrepen heb dat chemo
integraal en met redelijke zekerheid onderdeel uit gaat maken van de
behandeling, want vorige week ben ik blijven hangen in 'operatie en bestraling'
alles wat daarna gezegd is, komt me onwerkelijk voor, herinner me vooral de uitspraak van dokter Heesters: 'jong,
niet piepjong'. Katherine trekt een klein
rookgordijn op, het is helemaal niet gezegd dat ik chemo krijg, vorige week is
dat wel alvast vermeld omdat ik dan niet schrik, mocht het ervan komen. In mijn
'onwerkelijke' beleving was Dokter Heesters vorige week vrij stellig hierover eerlijk gezegd.
Inmiddels ben ik eruit,
als het kan wil ik morgen wel geopereerd worden. Daarvoor lopen we naar de
balie met de schotten om te kijken of deze afspraak gemaakt kan worden. De
computers aan de balie doen het inmiddels weer. Een onwennige dame tegenover
ons zegt dat ze even moet kijken, want de formulieren die ik nu krijg zijn door
een collega klaargemaakt. Kathy staat er ook nog, dus ik vraag of ze even in de
computer wil kijken wat nu precies de conclusie van de biopsie. Dit is: Ductaal
Carcinoom, graad 2 zonder beginstadium, aha. Kathy begint een gesprek met een derde dame aan de andere kant van de balie over de operatie morgen, in de agenda wordt gekeken of ik vandaag nog
de anesthesioloog kan zien dan, dat kan.
De ‘dame’ begint te
vertellen aan Kathy, met ons als publiek, dat ze vanochtend tijdens het overleg
niet voor niks terughoudend was over de mogelijkheid van de operatie morgen,
vanwege de Sentinel Node. (Nu ik dit beschrijf, weet ik precies waar het over
gaat, maar op het moment zelf snap ik er geen jota van, zoals gezegd is
‘Sentinel Node’ niet direct in mijn vocabulaire opgenomen). De 'dame' zegt dat
het niet kan die ‘Sentinel Node’ morgen, dus de operatie ook niet. Pfff, hoe,
wat? Dan vertelt ze dat zij mij waarschijnlijk zal opereren, aha de ‘dame’ is
een chirurg en hoe zit dat dan?! Mijn chirurg is toch, die donkere jongen,
dokter Heesters? De ‘dameschirurg’ steekt twee duimen op en roept enthousiast ‘Het
komt goed hoor’. Ze zegt dat ze vast een afspraak met potlood in zal plannen
voor volgende week, maar dat ik echt eerst de anesthesioloog moet zien, Kathy herhaalt dat ik donderdag een afspraak heb. Kathy en 'dame' discussiëren nog
even, want dat zou te laat zijn donderdag als ik volgende week geopereerd word,
of nee toch op tijd, als de operatie toch ‘pas’ volgende week is.... iedereen
heeft last van de stroomstoring, of van maandagochtend.
De baliemevrouw en wij
horen het allemaal aan. Strato, mijn man, mijn held, spreekt zijn vriendelijke
zorgen uit over de wat rommelige communicatie. Kathy verzekert ons nogmaals dat
het goed komt en dat ik altijd mag bellen. Inmiddels zijn we er ook achter dat Kat helemaal geen oncoloog is, maar Specialistisch Verpleegkundige i.o. Dat heeft
ze ongetwijfeld bekend gemaakt een week geleden, maar in mijn ‘vrije’ week heb
ik haar tot 'mijn' oncoloog gebombardeerd.
De baliemevrouw begint met
het ordenen en aanreiken van formulieren en folders. Ik vraag waarom ik
donderdag al een afspraak heb met de radiotherapeut als ze toch nog niks weten
over de echte classificering van de tumor, die maatgevend is voor het
bestralingsplan, toch? De baliemevrouw weet het ook niet, ‘omdat ze dat willen’
is het antwoord. Ze gaat verder met de formulieren. Twee formulieren moet ik zo meteen
invullen en weer terugbrengen, deze zijn voor de mammacare verpleegkundige,
daar heb ik een telefonische afspraak mee op vrijdag. De andere formulieren
moet ik meenemen naar de anesthesioloog donderdag en alle boekjes en documentatie
moet ik doornemen, vragen kan ik dan voorbereiden voor de diverse specialisten.
We gaan naar de
ziekenhuiswinkel voor een broodje en om mijn huiswerk te maken. Ik vul de
‘ellende meter’ in, ik moet van 0 tot 10 op een getekende thermometer
omcirkelen hoe veel zorgen ik me maak, ik twijfel tussen 7 en 8, hmmm, 7.5 is
geen optie. Strato begint alle brochures en het chirurgisch behandelschema
naarstig door te nemen. Als mijn ‘huiswerk’ af is, laat ik dit nakijken door Strato en ondertussen lees ik de documentatie, neem het allemaal niet heel goed in me op. We leveren mijn huiswerk in bij
balie 6 en kunnen het ziekenhuis verlaten.
