Katherine zegt dat ze zich
zorgen maakt (tweede aanwijzing). Ze
legt uit dat de afgenomen cellen bekeken worden en dat om half 1 in het team
overleg de uitslag besproken wordt en dat ze me daarna, om half 2 weer zal
spreken. Verder begint ze aan het invullen van een computerformulier. De klacht
omschrijving (mijn verhaal) en algemene wetenswaardigheden worden genoteerd. Ze
vraagt niet of ik rook of andere slechte gewoontes bezig. Op het scherm is een
lijntekening van een vrouwentorso te zien. Ik moet nog een keer vertellen waar
mijn bult zit en dan zet ze met de muis een kruis in de tekening op de
linkerborst. Bij de hals en oksels zet ze met de muis mintekens.
Ik moet denken aan de tijd
dat ik in Israël op de rundveehouderij werkte, daar hielden we ‘stamkaarten’
bij van de koeien. Als een kalf net geboren was, tekende je op de lijntekening
van een 'statische' koe in, waar de vlekken van dit individuele kalf zitten.
Enfin.
Katherine neemt ons mee
naar een balie met een hoog privacy gehalte, de mensen die plaats nemen aan de
balie worden door schotten gescheiden. Desley, de jongen met het Justin Bieber
haar, maar dan veel korter, noteert een afspraak voor half twee met Katherine.
Strato en ik gaan maar eens
een luchtje scheppen en even wat mensen bellen, diegenen die weten dat we in
het AVL zitten en benieuwd zijn naar mijn wel en wee en Strato gaat even een
afspraak later op de dag afzeggen. Ik zeg tegen mijn moeder en even later tegen mijn best vriend Gideon dat ‘men’ de situatie zorgelijk vindt, maar dat er nog geen uitslag is en
dat we na het teamoverleg weer een afspraak hebben. Even afwachten dus maar, ik
ben hier in de allerbeste handen.
Ondertussen heeft mijn
moeder het zwaar, ze heeft niet alleen zorgen om mij, maar Oom Albert is
'kwijt'. Hij is vandaag niet verschenen op het 'Zaagtraject', dat is opmerkelijk.
Oom Albert is ALTIJD op het 'Zaagtraject' en mocht hij onverhoopt niet kunnen, dan
meldt hij dat keurig. Mama gaat naar zijn huis zo meteen en we spreken af dat
we elkaar op de hoogte houden.
Het is bloedmooi weer en
we zitten een kwartiertje op een bankje, dan is het tijd om weer naar binnen te
gaan. Het is helemaal niet moeilijk om een uurtje tijd te doden, de
loopafstanden zijn ruim. Wat bijzonder toch, iedereen even vriendelijk en zo
efficiënt allemaal. Het zou toch heel anders gelopen zijn als ik eerst naar de
huisarts was gegaan vandaag i.p.v. naar het AVL. Dan had hetzelfde proces tot
nu toe wel eens weken in beslag kunnen nemen en was ik wellicht ook terecht
gekomen bij de ‘mindere goden’ in het vak. Bovendien kom ik er nu achter dat
mijn huisarts op vakantie is, ik belde voor een verwijzingsbrief ‘met
terugwerkende kracht’. Tsss, dan had ik mooi chagrijnig geweest als ik daar dus
maandagochtend achter had moeten komen, maar gelukkig ben IK in het AVL. Ik
spreek de voicemail in van de dienstdoende arts vanwege de gewenste
verwijzingsbrief ‘met terugwerkende kracht’.
