Moeilijk, moeilijk, moeilijk

waarschuwing: Mogelijk niet geschikt voor verwante lezers.

(dag 3 vervolg)

Iemand schrijft: Stay away from dairy and meat, it’s the devil, seriously.

Met een wijntje liggen we in de zon in de grote hangmat, compleet met hondjes, knus. We hebben allebei een zomers jurkje aan en dat is toch lastig om er netjes bij te liggen in een hangmat, Esther zegt tegen Roderick dat hij niet naar mijn 'Villa Kakelbont' mag kijken. Esther vraagt wat mij ‘hier brengt’. Ze voelde natuurlijk allang dat er iets aan de hand is, ze dacht eigenlijk met Strato. Met een brok in mijn keel zeg ik het weer hardop: ‘borstkanker’. Ik zie Esther ook even een ‘brok’ krijgen. Ik vertel over wat ik meegemaakt heb, wat me te wachten staat en daarna lachen we wat over reacties en eerder gemaakte grappen. Esther houdt, net als ik van ‘harde’ grappen. Esther merkt op dat het nu wel fijn is dat ik mijn wenkbrauwen en wimperlijnen heb laten tatoeëren, ik ben het roerend met haar eens, dat besefte ik gister ook inene toen ik dacht aan de chemokuur. We moeten lachen, want Roderick gaat waarschijnlijk nog wel een paar keer wat stoms tegen me zeggen volgens Esther.

Esther bestelt pizza en bij bezorging blijken het er twee te zijn en mijne is niet besteld. Ik zeg ‘ik ben nog niet dood hoor’ en deel mee in de pizza’s van Es en Ro. Ik drink veel te veel, daar heb ik nou zin in. Esther dirigeert Roderick en zegt er telkens bij dat ik een patiënt ben. Net als Oren merkt Esther op dat ik de situatie moet uitbuiten. Strato belt, hij was op de toilet toen ik hem niet kon bereiken. Daarna bel ik mijn schoonmoeder even, want dat heeft al te lang geduurd. 

Esther en Roderick willen wel met me mee naar huis fietsen, ik mag ook blijven slapen. Dan komt Roderick met het briljante idee om me met de boot naar huis te brengen. Te gek, het is fantastisch weer. Fiets in de boot, honden mee, wijn en cola. De wijnglazen zijn we vergeten, nou ja. Esther zegt we drinken wel uit de fles en ik zeg dat het prima kan omdat kanker niet besmettelijk is. Dan blijkt dat de wiet ook niet aan boord is, dus we moeten even terug. Esther zoekt thuis en ik in de tas die we al bij ons hebben, daar blijkt het gewoon in te zitten. We zijn weer onderweg, maar nog steeds zonder wijnglazen. Een heerlijk tochtje, 20.00 uur en een heel soepele temperatuur, een uurtje maximaal doen we erover. Veel zwaaien onderweg en we worden ingehaald door snelle roeiboten rechts en vrachtverkeer links.

Eenmaal aan wal met fiets, hond en behoorlijk beschonken, wil ik niet naar huis. Ik zwaai Esther en Roderick uit, stuur een imessage naar Hugo: 'Thuis?', het antwoord is 'ja' dus fiets ik rechtstreeks naar Hugo. Daar drink ik nog meer wijn en praat te hard en fanatiek over onzinnige onderwerpen. Om 23.00 ben ik thuis, als ik mijn fiets in de schuur zet, vind ik een heleboel klossen garen die mijn schoonmoeder op mijn verzoek gehaald heeft bij Action voor 2,79 euro per stuk, van twee of drie klossen haak ik een leuke badmat. Tussen de klossen staat een wit A4-tje rechtop. Mijn schoonmoeder heeft daarop met zwarte stift geschreven: 'Heel veel liefs, je schoonmams' met hartjes en 'X-jes' erbij getekend. Ik moet lachen, vind het een leuke verrassing. Ik stuur haar een sms om te bedanken.

Dan bel ik Strato om te zeggen dat ik heel dronken ben en duizelig bovendien, ik vertel dat het 'goed' ging bij Esther en dat we leuk gevaren en gelachen hebben. Ik ga onder de douche, dat helpt tegen dronkenschap, maak eerst weer een foto van mijn licht gehavende borst, ik weet niet precies waarom, daar heb ik behoefte aan, dus boeien.

Onder de douche gun ik mezelf een ‘meisje met de zwavelstokjes’ moment en zet het op een janken met veel snikken en uithalers. Mijn vader is dood, boehoe, mijn broer is chronisch ziek, boehoe en ik ben ook chronisch ziek en heb kanker bovendien, snik. Zo, dat lucht op. Strato belt om te vragen of het gaat met de duizeligheid. Ja het gaat en samen lachen we hartelijk om mijn 'zielige' moment. Zelfs daar heb ik foto's van gemaakt, ik zie er echt niet uit!

In bed bekijk en beantwoord ik nog wat mail. Lieve mails gekregen van Kei en van Martine. Hilarische ‘get well soon’ sketch uit Seinfeld gekregen van Martine. Ik kijk ook nog een aflevering van het nieuwe seizoen van Arrested Development, totale aanrader, één van de meest briljante series ooit, maar erg snel en met veel scherpe kwinkslagen, ik kan het niet goed genoeg volgen. Ik stort in slaap.

 Aantekeningen: 
-BH kopen voor post-operatie, of krijg ik deze in het ziekenhuis? De Carefix BH model Anna lijkt me 
 wel wat, ik dacht aan wit, maar zwart is natuurlijk veel praktischer. Bloed krijg je bijna nergens uit
 gewassen.

-Radiotherapeut vragen over soort bestraling, heb gelezen dat het nieuwste op dat gebied 
 ‘protonenbestraling’ is waarbij nog meer gezond weefsel gespaard wordt.

Muziek: 'Zwaar leven' van Brigitte Kaandorp: