Iemand vraagt: 'Heb je wel eens gehoord van Bach Bloesem
Rescue Therapie?'
Veels te vroeg, naar mijn
nachtelijke bioritme, kom ik aan op het station. Strato wacht al op me. We hebben een
vol programma, 3 en een halve afspraak vandaag in het AVL. We nemen de trein,
de metro, lopen langs het water, kijken naar de vogels en de bijzondere,
esthetisch verantwoorde, betonnen kantafwerking. En hop, daar zijn we alweer in
het AVL. Het wordt al helemaal 'appeltje, eitje'.
We zijn ruim op tijd, maar
toch direct aan de beurt, een verpleegkundige wijst me een nisje waar ik plaats
moet nemen want ze gaat mijn bloeddruk opmeten. Strato is naar de toilet, dus
alweer ontstaat de situatie waarbij Strato er straks geen idee van heeft waar ik
gebleven ben, dus ik blijf naast de nis staan. De verpleegkundige roept me nog
eens toe dat ik kan gaan zitten, maar ik blijf staan tot ik Strato weer in beeld
heb, en hij mij. Bloeddruk, lengte, gewicht, en daar is de dokter al.
Anesthesioloog dokter
Strekhaar vraagt ons hem te volgen en heeft de pas er flink in. Hij verontschuldigd zich voor de werkzaamheden
wegens de verbouwing en dan met name die verbouwing die nu direct naast zijn
spreekkamer plaats vindt. Dokter Strekhaar is niet alleen een snelwandelaar,
maar ook een voortvarende prater. Recht toe, recht aan en aangekleed met
grapjes, die niet meer grappig zijn omdat ze bij zijn routine horen, doet hij
het 'fenomeen' narcose uit de doeken. 'Je valt in slaap en wordt daarna weer
wakker, net als Michael Jackson, alleen die had de verkeerde dokter getroffen'.
Ik moet even mijn mond
wijd open doen, hij vertelt straks wel waarom, bij alles wat ik ingevuld heb op
het vooraf ingeleverde vragenformulier vraagt hij wat ik ermee bedoel, ter
controle. Meerdere keren zegt hij zo rap te werk te gaan omdat hij maar een
kwartier per patiënt heeft. Als hij dat niet meerdere malen zou benoemen,
hadden we zo weer twee minuten gewonnen.
Mijn mond moest open omdat
hij wilde zien of mijn mond open kan, vanwege de in te brengen beademingsbuis,
waardoor ook meteen een slaapmiddel wordt in-geneveld in mijn longen. Ik heb
ingevuld dat ik licht allergisch ben voor pleisters, de vraag was volgens hem
bedoeld voor mensen die dood gaan van pleistergebruik, dus niet voor mij. Prima
allemaal. Ik krijg voor ik naar de
O.K. ga een kalmerend tabletje, als ik dat wil. Ik weet nu al dat ik dat wil, doe
mij er maar twee. Er was een tijd dat ik nog niet aan een aspirientje wilde
ruiken, dat is lang geleden. 'Ik ging
eens wandelen zonder hoed en de zon scheen op mijn bolletje, doe mij maar een
paracetamolletje!'
Strekhaar gaat verder. In
de O.K. krijg ik via infuus, met een pijnlijke aanleg in mijn hand, de narcose
waardoor ik in slaap val. Om me in narcose te houden, dienen ze deels via het
infuus en deels via de beademingsbuis meer narcosemiddel toe. Zo'n 15 tot 20
minuten na het beëindigen van het toedienen van deze middelen zal ik ontwaken, er is dus niks aan eigenlijk.
Of ik gelezen heb vanaf
wanneer ik nuchter moet blijven, vraagt hij, dit heb ik gelezen, maar er stond
bij dat ik instructies van de specialist moet opvolgen. Tegenwoordig hoef je
niet eindeloos nuchter te blijven, dat is achterhaald. Het protocol, dat dus
voor mij ook gewoon geldt, is dat je tot 6 uur voor de operatie mag eten, tot 4
uur voor de operatie heldere vloeistoffen en beschuit en tot 2 uur voor de
operatie heldere vloeistoffen zonder beschuit, dat zijn water, thee en
limonade. De 6-4-2 regel. En geen 'koffie met slagroom'
onderstreept Dokter Strekhaar. Of ik het op papier wil, of kan ik het zo
onthouden? Ik zeg dat ik het kan onthouden. Hij had niet minder verwacht,
tenslotte zijn we volwassen mensen en zou het zonde geweest zijn van het
papier.
Types als Strekhaar noemen Strato en ik 'Een Mannetje'. Of ik nog vragen heb. Door zijn eigen bijdehandse
manier van werken, krijg ik de neiging om te vragen of hij wel eens iemand per
ongeluk dood heeft laten gaan aan de narcose tijdens een operatie. Ik houd mijn
mond maar en hoop alleen dat hij niet met dezelfde voortvarendheid en
nonchalance die buis door mijn strot ramt voorafgaand aan de operatie.
Door dat rappe gedoe
hebben we ruim tijd over voor onze volgende afspraak. We gaan ontbijten bij het
'ziekenhuiswinkeltje', ik ga ontbijten, Strato heeft al gegeten. We bespreken
natuurlijk nog even het bijzondere geval 'Strekhaar'.
