Ik heb gespannen
geslapen. De nieuwe wetenschappen spelen me parten.
Esther staat voor
de deur, ik trek me jas aan en ga met haar mee, naar de kapper. Mijn haar is
eergisteren gewassen en nog niet eens helemaal droog. De kapper wast nog een
keer mijn haar en masseert mijn hoofd. Het is voor mijn doen nog vroeg, ik val
zowat in slaap met mijn hoofd in de wasbak. De 'hoofdkapper' gaat mijn haar
knippen. Eerst vlechten, want dan kan mijn vlecht nog dienst doen als pruikje
voor iemand anders.
Op het moment dat
mijn staart afgeknipt wordt, voel ik niks. Voor de show doe ik mijn mond open
en stoot enig, niet overtuigend, geluid uit. De kapper zegt dat het een goede
dikke staart is en dat hij deze niet eens in één keer door kan knippen. Typisch
hoor om mijn eigen vlecht los van mijn hoofd te zien. Esther heeft geen dikke,
volle bos met haar en legt mijn vlecht op haar hoofd. Ze lijkt wel een
serveerster uit een Duitse Bierstube.
Mijn moeder woont
bij de kapper om de hoek en komt ook een kijkje nemen. Aangetrokken door mijn
grote knip-avontuur. Esther, de kapper en mijn moeder doen een weddenschapje
over het gewicht van mijn vlecht. Esther gaat deze in de keuken van de kapper
even wegen. Esther wint.
De kapper vraagt
of ik het echt wel opgeschoren wil hebben, want dat is wel heel kort. Ja, dat
is wat ik wil, ik weet waar ik aan begin. Als tiener en puber had ik altijd
kort haar en ben wel vaker 'opgeschoren'. Dit is wel het kortste ooit, want
boven op mijn hoofd blijft er een baan haar over van zo'n 5 cm breed. Je zou
het bijna een hanenkam mogen noemen als het eenmaal rechtop staat. Zover is het
nog niet. Ik vraag de kapper naar zijn mening. Ik wil al mijn hele leven eens
blond zijn. Zou dit me staan? Het wordt wel winter, ik ben wel een bleekscheet
van mezelf! Volgens de kapper moet het kunnen, beetje make-up maakt een hoop
goed. Ik vraag of de kapper vandaag tijd heeft om mijn haar te blonderen, het
liefst 'strawberry blond' of 'pink blond'.
Tot mijn verbazing
en plezier, is het mogelijk om direct geblondeerd te worden. De verfspecialist
begint met de eerste bleekronde. 40 minuten met 'nummer 9' in mijn haar. Dan
ben ik vaal-oranje bovenop, aan de zijkanten blond. Nog een rondje 'nummer 9'
bovenop. Dit wordt een lang kappersbezoek. Esther gaat lunch halen voor ons.
Tussendoor wordt mijn haar gewassen en geföhnd en ik vind het allemaal top! Als
mijn haar dan blond genoeg is, dan gaat de roze kleurspoeling er in. Een
lichtroze gloed over bijna wit haar. Het wordt prachtig. Mijn haar wordt
rechtovereind gezet en ik ben veranderd in een rock chick!
Van 11 tot 15 bij
de kapper gezeten! De kapper is ook helemaal content met het resultaat en er
worden foto's gemaakt van mijn coupe voor Facebook. Een paar dagen later zie ik
een foto van één van de andere kappers uit de zaak, met 'mijn haar'. Zelfde
kleur, zelfde coupe! Haha, echt tof.
Als ik eindelijk
thuis kom van de metamorfose, zitten Strato en zijn moeder in spanning op me te
wachten. Ze hebben mijn huis schoongemaakt en de wasmachine
weer eens gerepareerd! Wat een helden! Ze vinden mijn haar prachtig. Iedere
keer als Strato me ziet, trekt hij een grote grijns en roept 'Hey Blondie!' Nog later komt de vader van Strato eten, hij vindt het ook mooi. Strato zegt dat ik
'Allison niet meer ben' maar dat als hij gewend is, dat ik dat vanzelf weer
wordt met dit haar.
Ik ben wel opslag
verkouden, aangestoken of heb meteen kou gevat, zonder mijn vacht op mijn hoofd.
Door de blekerij heb ik korstjes op mijn hoofd, wat een troep is dat! Nou ja,
een biotoop op mijn hoofd is altijd nog beter dan een tuintje op mijn buik.
