Mijn leven is
absurd.
Er gebeuren dingen
die ik wel op kan schrijven, maar die ik toch niet hier en nu ga publiceren.
Bovendien helpt het niet opschrijven
misschien, dan vergeet ik deze voorvallen wellicht. Onzin. Ook als ik het niet
opschrijf, vergeet ik ze nooit meer. Mijn oom Albert zou dat onthouden van zulke
zaken benoemen als het 'illegale olifantengeheugen'. Ik zou het liefst alleen
leuke dingen mijn leven lang onthouden. Dat schijnt geen mens te kunnen. We
worden met name bepaald door de niet leuke herinneringen.
Gideon is er niet,
hij heeft een vlucht naar zijn moederland genomen, een belangrijk persoon uit
zijn leven aldaar is overleden. Het is geen familielid. Gideon betaalt de
hoofdprijs voor een retourticket bij KLM. Het vliegtuig is halfleeg, maar het
bedrag dat hij voor deze vlucht betaalt lijkt te duiden op een overvol toestel
en het omkopen van iemand om zijn plaats af te staan aan hem. Zo begripvol en
behulpzaam als het drie-letterige AVL is, zo is KLM dus niet.
Vandaag heb ik een
paar uur auto gereden, het regende heel hard en de ruitenwissers bleken
behoorlijk versleten. Ik zag niet veel en het hielp daarbij ook niet dat ik de
hele tocht stille, dikke tranen heb gehuild. Gelukkig was de weg lang en recht.
Eenmaal thuis en helemaal gesloopt, kruip ik lekker in mijn veilige bed. Mijn
hond vleit zich tegen mij aan en het is goed zo.
Met ontsteltenis
las ik een mailtje van Samuel en Aaf. Hun zoon heeft nu ook kanker. Anders
dan bij zijn vader is het goed behandelbaar, maar natuurlijk totaal geen
harden. Vader en zoon. De therapieën slaan bij Samuel niet aan en hij heeft
pijn. Daar zit Aaf met haar twee zieke mannen. Donderdag zijn ze in het AVL,
dan ben ik er ook. Ons nieuwe clubhuis!
Schildklierkanker,
ik dacht dat cabaretier Micha Wertheim dit ook heeft ondervonden. Ik zoek het
even op met Google. Het is waar. Micha schreef hierover een Kerstverhaal.
Ik lees het boek
PAAZ van Myrthe van der Meer uit.
Quote blz. 294:
'Want misschien is dat wel waarom mensen met elkaar
praten. Niet om antwoorden te krijgen, maar om vragen te delen. Omdat sommige
vragen aan alle antwoorden voorbij gaan. Omdat sommige vragen te erg zijn om in
je eentje te dragen.'
