Ik heb weer
gespannen geslapen, dit is de laatste dagen aan de orde van de dag. Sinds ik
weet wat me allemaal nog meer te wachten staat en ik niet weet wat ik daarvan
moet vinden. De angst voor het onbekende woedt als een herfststorm in mijn lijf.
Het is met recht
zondag vandaag, een echte vrije dag. Daar had ik eigenlijk wel zin in. Ik had
me voorgenomen om mijn grote kankerprikbord af te knutselen. De stof om het
zachtboard te trekken en de aluminium profielen om maat te zagen en monteren.
Ik bemerk al dat
ik niet zo lekker ben, maar hé, ik ben nog niet bereid om het prikbord al op te
geven vandaag. Ik leg mijn aanstaande prikbord van 60x180cm op de lap stof op
de grond. Ik kniel ernaast om de stof op maat te knippen en eromheen te
trekken. Echt 'K met peren'. Ik voel me écht niet goed. Lijkt wel griep.
Gisteren voelde ik de verkoudheid al in mijn hoofd trekken. Vitamine C pillen
neem ik niet meer. Voedingssupplementen en met name Vitamine C tabletten worden
afgeraden tijdens chemo, dit werkt mogelijk tegen. Ik ben dus vast gestopt met
deze meuk.
Strato neemt het
knutselen van me over, ik druip af, ga maar weer eens in bed liggen, onder stil
protest. Zo had ik mijn vrije dag dus niet voorgesteld. Als ik een poosje
geslapen heb, ga ik me toch weer met het prikbord bemoeien. Strato heeft de
profielen iets te kort afgezaagd. Daar baalt hij enorm van en biedt aan om
nieuwe profielen te kopen. Mooi is anders, maar het volstaat en ik kan er niet
echt mee zitten dat de profielen een piezeltje te kort zijn. Stratoriaans prikbord wordt het.
De profielen
moeten nog vast gemaakt worden, ik heb er geen moed voor. Het afmaken van het prikbord
wordt weer vooruit geschoven. De dikke stapel kaarten moet nog even op de
fruitschaal blijven liggen.
