Ik doe een roze kleurspoeling in mijn geblondeerde haar, ik doe ook
meteen de bles van Boefje even. Zij heeft een wit hartje op haar kop, dat is nu
roze, dat bevalt me.
Ondanks dat ik behoorlijk moe was
gisteravond, heb ik nog lang wakker gelegen. De spanning blijft maar, zelfs als
ik 'goed' bezig ben en afleiding heb. Het is net of ik 'vrij' heb, omdat de
bestralingen voorbij zijn en de chemokuur nog niet begonnen. Ik ben onrustig,
wil deze vrijheid zo goed mogelijk benutten en begrijp dat daar ook gevaar in
schuilt. Ik moet ook een beetje rustig aan doen. Op het moment geeft mijn lijf
prima aan wanneer ik moet stoppen, zonder mogelijkheid om hier overheen te
walsen. Stop is stop.
Strato loopt erbij als een 'verloren' man
in zijn te krappe joggingbroeken. Ik vind het prima als hij die thuis draagt, maar
niet op straat. Hij heeft nog maar 1 spijkerbroek die lekker zit en die is dien
ten gevolge ook meestal in de was. Strato heeft veel minder kleding dan ik en
wast des te meer, logisch. In mijn machine dan wel, hij heeft al maanden een
kapotte wasmachine. Eindelijk heeft hij een nieuwe besteld, deze wordt woensdag
bezorgd. Cadeautje van zijn lieve moeder. Ze zei er met een grote lach bij dat
als we ooit trouwen, we dan niks krijgen. Geen enkel probleem vinden we dat. Ik
ben al getrouwd.
Ik overtuig Strato ervan dat we eens even
naar de stad moeten gaan om een nieuwe spijkerbroek te kopen. Eentje die echt
lekker zit, zodat hij niet meer als balletdanser in spe de straat op gaat in
zijn krappe joggingbroek. Meteen een goed excuus voor ons allebei om naar buiten
te gaan en voor Strato om achter zijn computer vandaan te komen. Hij checkt nog
wel even of hij geld heeft voor een nieuwe spijkerbroek. Het kan, dus we gaan
op pad! Boefje is mee, ze heeft dan wel een hekel aan winkelen, maar ze heeft
ook wat beweging nodig en van de dokter mag ze niet spelen omdat ze mank loopt.
In de derde winkel slagen we voor twee
spijkerbroeken voor een zeer schappelijke prijs. Bij W&E eten we een
hamburger en die is nog heel lekker ook! In de boekenwinkel van W&E staat
een quote op de muur naast het portret van Herman Koch: 'Het geluk heeft aan
zichzelf genoeg, het heeft geen getuigen nodig'. Het staat wel intelligent, zo
groot en met zo'n portret van de auteur in zwart wit er naast, maar als je je er even goed op
concentreert, kom je tot de conclusie dat de quote helemaal niks betekent.
Dankzij de nijvere uitgeverij staat 'Het Diner' van Herman Koch in New York op
de bestseller lijst. Niet iets om trots op te zijn als Nederlanders. 'Tirza'
van Arnon Grunberg is duizend keer beter in het licht van de beoogde
leeservaring.
We doen ook nog een paar uur noeste
arbeid op het atelier. Strato zet stellingen in elkaar en ik ruim op. Een laatste
klusje doe ik zittend, omdat ik nog niet wil opgeven, maar daarna is het echt
over en moet ik verplicht ophouden. Mijn lijf roept halt. Thuis kijken we een
film, tenminste, ik kijk alleen maar, Strato volgt de film ook echt. Mijn hoofd
is vol van 'chemo'. Voor de film heb ik zitten lezen in het 'Eten tijdens
chemo' kookboek. Daar staat in dat als je borstkanker hebt, je mogelijk beter
geen melkproducten kunt gebruiken. Ik drink net nog een glas zelf gebrouwen
kefir leeg. Tijdens chemo misschien alleen maar groentesap gemengd met
plantaardige proteïnen? Ik wil namelijk ook wel 8 kilo afvallen.
Het is een bijzonder kookboek, het is
vrij duidelijk wat er wel en niet wetenschappelijk bewezen is, dat van die
melkproducten is niet bewezen, het betreft een vermoeden. In een rood kader
staat dat sommige specialisten het gebruiken van supplementen en antioxidanten
tijdens chemokuren een slecht idee vinden, het zou de werkzaamheid van de
behandeling tegengaan. Andere specialisten moedigen het gebruik juist aan. Tja.
Ik zal het maandag eens vragen aan mijn oncoloog internist (of is het internist
oncoloog) wat zij er allemaal van vindt.
Volgens de radiotherapeut ziet mijn borst
er goed uit. Dat is zo, vanuit het perspectief van de behandelingen die ik
ondergaan ben. Als je die even vergeet, dan ziet mijn borst er helemaal niet
goed uit! Strato werd helemaal geëmotioneerd van de aanblik. 'Wat zielig' zei hij
erbij tegen mij. Verbrand, verkleurd, gewond, pijnlijk, een deuk en een
litteken dat nu meer en meer op een gummiworm lijkt. Ik voel me net een clown
met mijn witte en mijn rode tiet.
Geslaagde quote over geluk: 'Geluk is een hangmat waarin je lui ligt in
een wezenloze stilte.' van Frank Boeijen.
