Nog een week tot de eerste chemokuur.
Ik verzaak blog-technisch. Te druk met mutsen
haken. Deze nieuwe obsessie heeft tot doel geld in te zamelen voor AVL en een
kleine vergoeding voor mezelf. De mutsen verkoop ik komend weekend, als we net
als 500 andere kunstenaars 'Open atelier' houden. Ik heb al een aardige stapel
en op iedere muts doe ik een button van het AVL. Verder doe ik ook mijn
porselein en sieraden in de uitverkoop. Geld nodig.
Vandaag neem ik een commerciële opdracht aan, een
klus die ik ook wel achter mijn computer, liggend in bed kan doen. Het is geen
'wereldopdracht', maar ik kan alles gebruiken nu.
De wind is niet van de lucht. Orkaansterkte bereikt
deze vandaag. Op de galerij heb ik normaal gesproken een hoeveelheid planten.
14 Geraniums, 2 kamperfoelies en wat seizoen plantjes. Als ik uit bed kom en ik
mijn ontbijt 'achter de geraniums' wil nuttigen, zie ik dat het een kale boel
is buiten. Met mijn piekhaar, in mijn pyjama ga ik buiten kijken. Alle
geraniums weg! Omgewaaid, dat snap ik, dat viel te verwachten, maar ze zijn
weg. Ik weet het zeker, ze kunnen niet vliegen. Toch speur ik eerst de galerij
af, en kijk dan over het balkon naar beneden in de tuinen van de buren. Geen
spoor. Ondertussen is een buurman ook op de galerij met een hond, de
hond springt tegen me aan, schijt ter plekke op de galerij en mijn hond blaft de hele
buurt bij elkaar. Wat een zooitje!
Echt vervelend, ik ben gehecht aan mijn geraniums.
Het zijn 14 verschillende geurgeraniums. Ze hebben nauwelijks bloemen, maar
daar gaat het niet om, ze hebben heel divers blad en ruiken allemaal anders.
Dit voorjaar besteld bij een kweker als stekjes. In de zomer zijn ze allemaal
uitgegroeid tot flinke, trotste planten. Ik was al van plan om ze binnen te
halen voor de winter, maar een aantal hadden nog nieuwe knoppen, dus ik wilde
er nog even van genieten. Foetsie.
De buurman oppert dat wellicht mijn andere buurman
de geraniums heeft binnengehaald. Dat klinkt wel als iets wat mijn buurman zou
doen, maar ik sta hier nog steeds weg te waaien in mijn pyjama en met piekhaar.
Ik wil eigenlijk eerst naar binnen om me aan te kleden en een muts op te
zetten. De buurman heeft al aangebeld bij mijn andere buurman, hij is thuis en
heeft inderdaad mijn geraniums. Ze staan allemaal netjes bij hem op het
aanrecht! Ook heeft hij een hele grote pot met dahlia's voor me naar binnen
gesleept.
Samen met de buurman en zonder bh, dragen we de
geraniums en dahlia's naar mijn eigen huis, waar ze in de woonkamer mogen
staan. De buurman vertelt dat hij laatst zijn eigen servieskast heeft
omgetrokken, toen hij ineens heel kwaad was, maar dat hij zijn vriendin niets
heeft aangedaan. Dat had ik al begrepen van zijn vriendin. Ik zeg dat ik het
echt heel rot voor hem vindt dat hij zich zo lastig kan uiten. Ik zeg hem dat
hij mijn held van de dag is. Hij heeft mijn planten gered. Hij heeft het ook
een beetje voor zichzelf gedaan, want hij geniet volop van mijn geraniums, zegt
hij.
Thuis zoek ik de mooiste ansichtkaart op die ik kan
vinden. Het wordt er een met een geschilderde schelp, zo'n gewone, waar er miljoenen
van langs onze kustlijn liggen. Die kaart heb ik laatst op Texel gekocht omdat
ik deze zo mooi vond. Ik schrijf er nu een dankbericht op voor de buurman, mijn
held.
