Het is dierendag, maar weet die hond van
mij veel.
Ik laat Boefje uit en een mevrouw uit de
buurt zegt, nadat ze me ineens herkent, niet tegen me dat ze mijn haar leuk
vindt, wel dat je dat zo fijn kunt doen allemaal als je jong bent; 'zomaar je
haar veranderen'. Ik lijk op PINK volgens zeggen, dat is mooi, die is 'Woman of
the year 2013' volgens Billboard geworden. Echter ik voel me een vleugellamme
kaketoe. Ik associeer mijn nieuwe look niet met 'stoer', maar met kanker.
Als ik aan kom rijden bij het AVL, staat
er een automobilist moeilijk te doen. Ik ben niet de enige die een keer probeert te
parkeren op het personeelsterrein gelukkig. Zie je, 'ik ben niet gek'.
Eenmaal binnen en in mijn kleedcelletje
van de bestralingsmachine, trek ik net mijn sport light bh omhoog als de deur
open getrokken wordt. Een oudere heer, met in zijn ene hand een omgeslagen
handdoek geklemd en in zijn andere hand de deurkruk van 'mijn' kleedcel. Hij
verontschuldigt zich en doet de deur gauw weer dicht. Hij moet in de kleedcel
ernaast zijn. Met twee kleedcellen naast elkaar, kunnen de patiënten lekker
voortvarend geholpen worden.
Na de bestraling ga ik kijken bij Julian.
Tot mijn grote blijdschap, is hij uit bed en uit zijn operatiekostuum en zit op
een stoel. Eef is er en ze speelt peuterspelletjes op een Iphone met een
kindje op schoot. Het kindje met grappig piekhaar is van een vriendin van Julian, zij zit op zijn bed. Lekker druk, maar ik mag aanschuiven. Ik geef Julian een serieus magazine en een pocket van Garfield. Ik wilde eigenlijk een
schaakpuzzelboek kopen of iets dergelijks, maar dat hadden ze niet bij de
lokale Bruna. In mijn buurt kunnen mensen helemaal niet schaken, hooguit
dammen, waaronder ik.
Julian heeft 2 drains in zijn lijf. Links
in zijn hals en rechts onder zijn oor. Aan de drains hangen doorzichtige bidons.
Rechts een bidon met iets wat er uitziet als zo'n onbestendige,
oranje Multivruchtensap en in de bidon links zit iets wat lijkt op druivensap. De druivensap is 'gewoon' wondvocht en
dat wordt al een stuk minder. De Multivruchtensap blijkt lymfevocht te zijn en
dit zou eigenlijk niet uit zijn lymfe moeten lopen. Hij moet een dieet zonder
bepaalde vetten volgen, zodat de lymfeklier minder vocht aanmaakt en kan
genezen. Waarschijnlijk moet hij door dit gedoe langer in het AVL blijven.
Samuel was mijn kanker 'buddy' en ik zeg
tegen Julian dat hij nu mijn 'buddy' is. Volgens Julian is Sam dan nu Erelid
van ons clubhuis. We hopen dat er dan verder geen leden bijkomen. We vinden het
'leuk' genoeg zo!
Eef en ik lopen naar de parkeerplaats.
Terwijl Julian in dezelfde kamer ligt als waar ik lag -die ene dag van mijn
operatie- heb ik mijn auto direct naast de auto van Eef weten te parkeren.
Verbaasd bekijken we samen de twee auto's. Twee vrouwen, die van elkaar echt
niet weten in wat voor 'bolide' de ander rijdt. We knuffelen elkaar. We zijn
het er over eens dat het 'allemaal geen harden' is. Ik zeg we 'tijgeren' door.
'Ja, Tijger' zegt Eef als we elkaar knuffelen. 'Ja, Blonde Panter', zeg ik
tegen haar.
Met Gideon ga ik naar de film. Deze film is
niet geschikt voor Martine en voor Strato, maar Gideon en ik houden van horror, we
kijken 'The Conjuring'. Het is vrijdagavond, de bios is vol nerveuze
jongelingen. Het eerste half uur van de film wordt er doorheen gelachen,
gepraat en andere ongein. We komen er niet echt in, terwijl deze film wel één
van de engste van de afgelopen periode zou moeten zijn. De film is een
verzameling van onderdelen uit andere 'klassiekers' en bevat veel
schrikeffecten, maar niet echt een verhaal of opbouw van karakters.
Ik vind de film niet eng en ben geenszins
onder de indruk. Mijn eigen leven is een veel engere film.
