5 dagen voor de volgende chemo en precies zoals
beloofd, valt mijn (hoofd)haar uit. Het is als een huisdier in de rui. Als ik Boefje de hond aai, kam, krab of kriebel, dan zie ik haartjes dwarrelen, ik zie
haartjes vallen en ik zie haartjes als dotjes pluis in haar vacht hangen en hoe
lang je ook aait, kamt, kriebelt of krabt, er komt geen einde aan het
haarverlies. Zo is het exact. Als ik met mijn handen door mijn haar ga, heb ik
plukjes in de wasbak, haren aan mijn handen en bollen pluis in mijn haar. Met
verwondering bekijk ik mijn toestand. Ik ben niet verdrietig, dit zat er al
lang aan te komen. Wel zet ik gauw mijn zelfgehaakte 'slouchy star beanie'
oftewel muts weer op. Ik ga met mijn muts op in bed liggen.
Het is koud, het is nacht, het vriest. Huisdieren
verliezen hun haar in het voorjaar, ik op de eerste najaarsnacht waarop het
vriest, hier klopt geen hout van.
