Iemand zegt: Je
lijkt wel een toverbal.
Ik heb een angstige nacht achter de rug en kan niet
navertellen wat ik dan allemaal 'meegemaakt' heb. Ik schrok steeds wakker van
mijn eigen dromen, verkrampt en bezweet. Mijn neus zat ook verstopt, dus
misschien had ik ook 'lucht-problemen'. Ik weet het niet. Wel weet ik dat ik
behoorlijk brak ben en het ook best lang duurt voordat ik een beetje bij zinnen
kom en uit mijn bed.
Strato is jarig vandaag. Vannacht om 00.00 uur heb ik
hem niet gebeld en nu bel ik hem pas om 12.00 uur. Hij vindt het niet erg. Ik
wel een beetje, ik zou graag met meer enthousiasme iets leuks maken van zijn
verjaardag. Ik heb wel een liedje gezongen door de telefoon.
Gedoucht, aangekleed en mijn paarsrode haar
gestyled. Ik zie er uit als 'Ace Ventura, Pet Detective', het bevalt me. Ik fiets
naar Ploeger en onderweg wordt ik drie ik aangehouden. Alle drie mannen die de
weg kwijt zijn. Is het mijn haar? Zie ik er uit als een baken van hoop in de
nacht? Drie keer stap ik van mijn fiets en trek mijn wanten uit. Met schwung
haal ik mijn Iphone tevoorschijn en via Google Maps help ik de verdwaalde
mannen weer op weg. Alle drie naar een geheel andere bestemming.
Ik heb echt een goede bui en vermaak me prima bij
Ploeger. Ik vertel van alles, want ik heb mijn collega's al zo'n twee weken
niet gezien. Best snel word ik moe en krijg ik last van de gevolgen van de
slechte nacht. Ik neem twee paracetamolletjes en rommel nog een paar uurtjes
door. Mijn collega Jos heeft expres wat werk voor me laten liggen, daar ben
ik blij mee. Ze kunnen het makkelijk zonder mij, al mag ik dat van Fred niet
zeggen. Een grote doos met bollen wol is bezorgd. Alpaca-wol,
heerlijk zacht en erg mooi materiaal. Ook is mijn kunstwerk terug uit Korea. De
belastingdienst gelooft niet dat het mijn eigen werk is wat voor een
tentoonstelling in Korea was en toen gewoon teruggestuurd. Ik moet de btw
afdragen. Prima, met dezelfde vaart vorder ik deze weer terug.
Thuis komt Gideon me helpen, we gaan even een
campingbedje ophalen bij een vriendin van mijn moeder. Zij woont net niet bij
mij in de straat. Zij heeft het niet meer nodig en ik kan het wel gebruiken
voor mijn nicht van 0. Twintig jaar geleden hebben wij bij deze zelfde vriendin een
tweepersoonsbed opgehaald, waar wij nog zo'n 10 jaar op geslapen hebben. Onze
'bed-vriendin'. Nog een uur later gaan we uit eten met Strato, vanwege zijn
verjaardag. Het is warm en heel vol in het krappe restaurant. Het deert me
niet. Ik heb dus echt een goede dag!
We nemen een 'vleestafel' en een 'vistafel'. Het
eten is fantastisch. Het restaurant heet Subliem. Als ik na iedere hap een slok
water neem, dan heb ik niet zo'n last van mijn slokdarm heb ik ontdekt, want
sinds maandag heb ik 'vreemde' slokdarm problemen.
Als Strato en ik naar huis lopen, worden we
aangehouden door een man die de weg kwijt is, wederom laat ik met mijn Iphone
zien hoe hij zijn plaats van bestemming alsnog kan bereiken. Dat is de vierde
vandaag! Strato zegt dat als ik spiritueel aangelegd zou zijn, dat ik dan zou
kunnen denken dat ik in mijn 'gids fase' terecht ben gekomen. Hij voegt er aan
toe dat het dan niet te hopen is dat het 'gidsen' over de rivier de Stix gaat.
Dat hoop ik ook niet. Ik denk het niet. Het is gewoon 'Ace Ventura'.
