Mijn pruik is puik!
Vanaf vandaag ben ik Diana. Zo heet het model
pruik op mijn hoofd. De hele dag ben ik niet in mijn hum geweest. Het is toch
een serieuze kwestie, je pruik ophalen. Heel spannend. Ik leen de auto van mijn
moeder en ga met Strato naar kapper Guus in Amsterdam.
Strato mag mee in het kleine kamertje, waar in het
'geheim' pruiken aangemeten worden. Guus knipt mijn eigen haar wat korter,
het valt toch uit als een malle en de pruik is beter te passen als mijn kuif
wat korter is. Ik vind het best. De eerste keer zet Guus zelf de pruik bij me
op en net als bij het uitzoeken, bevalt de aanblik in de spiegel me direct. Ik
zie mezelf. Strato vind de pruik ook direct mooi. Dat is bijzonder, want hij moet altijd eerst wennen en vindt iets nieuws nooit onverdeeld mooi of leuk.
Nou had hij zich ook voorgenomen om 'direct enthousiast' te zijn in plaats van
te 'sputteren', maar hij meent het echt, hij vindt mijn pruik echt oké.
Alle haakjes moeten los in het ingenieuze interieur
van de pruik. Ik heb een groot hoofd. De band van de pruik knelt een beetje. De
pruik is op diverse manieren kleiner te maken, maar groter kan niet. Ik ben
benieuwd of de pruik nog 'uitloopt'! Ik hoop maar dat ik geen migraine krijg
van de strakke band, midden op de dag, ver van huis, waar je niet even lekker
je pruik afzet!
Ik zet zelf de pruik twee keer op en af. Even
oefenen. Guus laat zien hoe de pruik versteld kan worden en hoe ik deze moet
wassen en verzorgen. Ik houd 'm op, of moet ik zeggen ik houd 'haar' op. Mijn nieuwe beste vriendin de
koperbruine Diana! Guus doet een piepschuim hoofd in een tas, de 'hangplek'
voor Diana. Ook een fles pruiken-shampoo en pruiken-conditioner. Ik koop ook
nog een katoenen muts, slaapmuts, huis-muts. Ik reken alleen de muts af, de
pruik wordt betaald door de verzekering. Dat is fijn, want mijn nieuwe vriendin
kost 410 euro.
We rijden terug naar mijn moeder en showen direct
de pruik even aan haar en aan mijn nicht van 0. Ik zie mijn nicht weer kijken;
Heb je haar weer met iedere week
ander haar! Mijn moeder vindt mijn
pruik ook mooi.
Dan de fietstest. Strato en ik fietsen naar de stad,
we gaan weer een hamburger eten bij W&E, die van laatste keer, smaakt naar
meer. Als we in de lift staan wil ik me verontschuldigen tegenover de andere
lift-reizigers. 'Sorry, ik heb een pruik'. Het is echt heel vreemd. Ik heb een
geheim, maar dat geheim bevindt zich in vol zicht, midden op mijn hoofd!
Jammer dat ze 'onze' hamburger niet meer hebben,
wel een model Hawaï. Ik wil geen fruit op mijn burger en verder is deze saai en
blijkt ook nog op taai, hard brood te liggen. Dat valt dus tegen, terwijl het
vorige keer zo'n succes was!
Thuis laat ik gauw even Boefje uit en doe een
sportieve greep in de kledingkast. Ik ga 'hoepelen'. De workshop heet
'Sportualiteit'. Kan mij het schelen, ik ga gewoon 'hoepelen'. Tijdens het
'hoepelen' kan ik meteen mijn pruik uitproberen onder 'zware' omstandigheden.
De fietsproef heeft Diana goed doorstaan, dus nu het 'echte' werk.
Tijdens de warming-up moeten we met ons hoofd naar
beneden hangen, we moeten in onze nek wapperen en langs onze oren wapperen met
onze handen. Daarna vraagt de juf of we even lekker met onze handen door ons
haar willen wapperen. Het hele onderdeel 'wapperen' sla ik over. Ik hang
ondersteboven en vraag me af hoe (on)natuurlijk mijn pruik er zo uit ziet. Na
een poosje 'ouderwets' hoelahoepen, gaan we trucjes leren. Hiertoe nemen we de
hoepel ter hand en slingeren deze achter onze rug langs in onze andere hand en
zo rond en rond. Mijn vriendinnetje Ilse grijpt mis en haar hoepel suist langs
mijn hoofd. Ik roep naar haar dat ik een pruik heb, geen helm!
Na onze workshop gaan we nog even een pilsje
drinken, water zou ook kunnen, maar als je dan toch naar de kroeg moet om iets te drinken -we zijn allemaal een flesje water vergeten mee te nemen en het
was heet in de gymzaal- dan maar heel snel drie koude biertjes achter elkaar. In
de kroeg staat een 80's radiozender heel hard en er wordt gerookt. Het is een grote,
met name lege tent, maar blijkbaar willen ze toch niet dat we volgende week nog
eens terug komen.
Wel jammer dat bij thuiskomst niet alleen mijn
kleren, maar ook Diana naar sigarettenrook ruikt.
