Iemand vraagt: 'Eet
je nu heel gezond?'
Sinterklaas is in het land en ik ben blij. Dat vind
ik nou een leuk feest. Tijd voor grolletjes.
Mijn broer, Nathalie, mijn neef en nicht, mijn
moeder en haar man zijn naar de intocht geweest. Wij waren niet mee, want ik
mag niet 'in de tocht' staan. Mijn
weerstand is op een dieptepunt deze dagen, aldus de verpleegkundige van het
AVL. Beetje uitkijken dus.
Na de intocht komen ze bij mij warme chocomelk met
slagroom drinken. Strato en ik hebben onze schoen gezet. Mijn neef is nog niet
binnen of hij ziet de schoenen, met cadeautjes er in. Hij trekt de cadeautjes
uit de schoenen, stopt ze weer terug en haalt ze er toch weer uit,
onweerstaanbaar. Hij kan zijn naam lezen, dus hij leest op het cadeautje uit Strato zijn schoen zijn eigen naam. In mijn schoen zit een cadeautje voor mijn
nicht. Dat doe ik dus nooit meer, mijn schoen zetten!
Mijn huis raakt steeds meer opgeruimd. Dat is fijn,
want ik wil niet dat als de thuiszorg komt, dat er overal spullen staan
waardoor er niet voortvarend gekuist kan worden. Overigens nog niks gehoord van
de thuiszorg, die zouden deze week beginnen. Formulieren heb ik teruggestuurd gekregen
van de zorgverzekeraar, had één dingetje niet ingevuld, zucht en ik moet nog
wat regelen en uitzoeken voor de BBZ aanvraag.
Afgelopen donderdag een dag besteed aan het
invullen van een pak formulieren voor de BBZ aanvraag. Ondanks dat die uiterst
vriendelijke, begripvolle ambtenaar me telefonisch afgescheept heeft met 'niet
levensvatbaar' inzake mijn bedrijfsvoering, vraag ik de BBZ toch aan. Inmiddels
ben ik erachter dat mijn bedrijfsresultaten niet het enige criterium zijn voor
een aanvraag BBZ. Deze regeling valt onder bijstand en ambtenaren die deze wet
uitvoeren hebben ruimte om naar eigen inzicht te handelen door de 'Individualiseringsbepaling'.
Ik voel me dus genaaid door die 'begripvolle' ambtenaar. Als hij wil,
kan hij mij dus zeker uit de nood helpen, in plaats van me voor de enige andere
keuze te stellen om mijn zaak op te doeken en bijstand aan te vragen. Een
ongewenste situatie voor mij en de gemeente. De optie die hij mij niet wil
geven is een tijdelijke lening, waarna ik op eigen kracht weer verder kan met
mijn bedrijf! Nou vraag ik u....?!
Ik dwaal af. Sinterklaas dus. Leuk! Sinds gisteren
weten Strato en ik hoe we via AppleTV en de Iphone ook 'uitzending gemist' kunnen
kijken, 'Het Sinterklaas Journaal' en alles wat los en vast zit op het internet. Vandaag geven we een
demonstratie aan de familie. Mijn moeder wil ook Netflix, mijn broer wil ook
AppleTV. Geld heb ik niet, maar spullen....!
Als de familie weg is, wandelen Strato en ik naar een
galerie in de buurt voor een opening. Bevriende kunstenaars exposeren aldaar.
Mensen zijn tegenwoordig ongelofelijk blij om me te zien. Zelfs de burgemeester
van een naburig dorp is met me begaan. Ik hoor ook veelvuldig dat ik er
'stralend' uit zie. Dat associeer ik meer met zwangerschap dan met kanker, maar
het zal wel zo zijn. Ik zie er volgens mij helemaal niet heel erg goed uit, 'gewoon' eerder, maar dat is natuurlijk al heel wat als je kanker hebt en
chemotherapie, dat snap ik wel.
In de galerie is een meisje aan het werk die, als
je dat wilt een mooie penseel maakt van je eigen haar, gevat in bamboe. Dat wil
ik wel. Uit mijn korte coupe knipt ze een plukje paars haar. Ik heb nu een
penseel van mijn eigen 'gekke' haar. Ik kan niet wachten om een schilderij te
gaan maken. Mijn haar zou zo ongeveer precies nu uit moeten gaan vallen volgens
de instructies. Eerst was ik misselijk, toen kreeg ik krampen en
blaasontsteking. Daarna was mijn weerstand op z'n slechtst en nu moet dus de
kaalheid intreden.
Mijn hoofdhaar zit nog stevig vast. Al dagen voel
ik regelmatig even of ik geen handje haar heb als ik mijn hand door mijn haar
haal en bestudeer ik het doucheputje na het douchen. Nog helemaal niks. Al ben
ik er helemaal klaar voor. Afgelopen donderdag heb ik een samen met Esther en
Stephanie een pruikje uitgezocht. 'Esther said yes to the wig' bij nummer vijf.
Model 'Diana' is het geworden. Kort vanachter en langer bovenop met een asymmetrische
lok in het donkerbruin. Toen ik na vier modellen waar ik eigenlijk ongelukkig
van werd, Diana op mijn hoofd kreeg, keek ik ineens naar mezelf in de spiegel.
Ik voelde een enorme opluchting, die pruik is oké.
Het loopt zo'n beetje tegen het einde van de dag en
het einde van het weekend. Strato is zijn spullen aan het inpakken. Als ik op de
toilet ben en door wil trekken, zie ik voor de tweede keer een schaamhaar in de pot van
mezelf. Dat klinkt misschien gek, maar dat heb ik nooit. Ik verlies nooit
schaamhaar als ik een plasje doe. Ter controle voel ik even aan mijn schaamhaar
en ik heb dus ineens een hele bos tussen mijn vingers! Mijn schaamhaar valt
uit! Van schrik roep ik Strato er bij. Ik moet ook heel hard lachen, dat verwacht
ik toch niet. Mijn hoofdhaar nog stevig verankerd, sta ik daar met mijn
schaamhaar in mijn hand. Strato vind het zielig voor me.
