De vrouw van mijn neef heeft borstkanker. Ik moet
even een potje onvrijwillig schelden als ik dit te horen krijg. Het raakt me recht
in het hart!
Vrijdag ben ik met Esther naar het AVL geweest voor Nucleair Hartonderzoek. Via infuus krijg ik nucleair materiaal toegediend, dit zat in een injectiespuit met een loden koker eromheen. Daarna moest ik een kwartier op tafel liggen, met vlak boven mijn borstkas een plaat waarmee ze mijn hartpomp-functie kunnen filmen als het nucleaire materiaal rondgepompt wordt. Ik zou in slaap gevallen zijn, als het niet zo lastig was om mijn armen 'ergens' te laten. De tafel is te smal om mijn armen naast me te leggen. Dit keer geen Dokter McGyver met zelfbedachte hulpinstallaties, jammer hoor, maar wel snel gepiept. Na een half uur ben ik klaar en bekaf.
Zaterdag zijn mijn oogleden en 'wallen' flink gezwollen.
Ik zie er echt niet uit! Ik voel me 'bescheten'. Mijn oogleden waren al weken
droog en schilferig, dusdanig dat ik de roos zag dwarrelen als ik in mijn ogen
wreef. Allerhande oog-crèmes hadden geen effect. Uiteindelijk heb ik bedacht om
VSM crème tegen eczeem en huidirritatie op mijn ogen te smeren, toen ging het
een stuk beter. De zwelling kan onmogelijk door deze VSM crème komen, dat is
een homeopathisch middel, dus ik hoef echt niet bang te zijn dat daar een
werkzame stof in zit, laat staan iets wat zwelling veroorzaakt. Strato is naar
een jubileum feestje in ons clubhuis. Ik kan en ga daar nu echt niet naar toe. Strato vertelt aan iedereen die er naar vraagt dat het behoorlijk beroerd met me
gaat. Mijn moeder is in het clubhuis aan het helpen, dat is vlakbij, dus ze
komt tussendoor maar eens bij me kijken.
Ik krijg alvast het 'chemo is afgelopen' cadeau van
mijn moeder, broer en hun partners. Een bon voor de schoonheidsspecialist. Dat
is fantastisch! Ik bewaar deze nog even....
Om het cadeau zit een enorm paars lint. Dit knoop
ik om mijn gezwollen hoofd, met een grote strik bovenop. Ik zeg tegen mijn
moeder: 'Ik ben klaar voor de Pasen'. Mijn moeder moet enorm lachen en maakt een
foto. Dat mag wel, maar alleen voor de directe familie, ik wil zo echt niet gezien
worden! Een paar uur later komt mijn moeder er achter dat ze de foto via
Whatsapp niet aan mijn broer gestuurd heeft, maar aan iemand die ik meer dan
een jaar niet gezien of gesproken heb. Dat is een lekkere binnenkomer!
Zondag is de zwelling nog steeds vreselijk. Ik kan
zowat niet meer naar 'buiten' kijken. Tavegil, een anti histaminica heeft geen
effect. Is het nog meer vocht? De vingers van mijn rechterhand zijn ook
gezwollen, maar dat zal de trombose zijn.
Maandag is de uitslag van het hartonderzoek
positief, mijn hart is prima in orde. Niks meer te zien van de zwellingen rond
mijn ogen. Doe mij dus maar drie porties Herceptin en voor het laatst een
portie Taxol!
Ik stuur een bericht naar 'de baas' Fred om te laten weten dat
mijn hart in orde is en de laatste chemo er in gaat. Ko schrijft terug dat hij
trots op me is. Ik vraag of ik nu een ijsje krijg. Van Fred krijg ik een ijsje,
moet ik alleen de smaken doorgeven. Dan gaat het sms-en een beetje mis. Die
stomme auto-correctie functie ook op telefoons!
