Ik ben
altijd al naakt geweest onder mijn kleren.
Als ik in de spiegel kijk, zie ik een potige, kwaad
kijkende vrouw, met zware oogleden, wallen, uitgedroogde huid, natte, kapotte
neus en achterlijk kort haar. Ik zie er slecht uit, niemand zegt het behalve Strato. Ik ben blij dat hij het zegt. Ik wordt een beetje paranoïde van het feit
dat het zo is, maar niemand het zegt. Men is eerder geneigd te zeggen 'hoe goed' ik er uitzie, ze hadden wat ergers verwacht dan. Ik heb geen behoefte aan sociale
gelegenheden, ik wil niet gezien worden zo. Ben er ook te benauwd en moe voor,
dus dat komt mooi uit.
Ik stink niet. Sterker nog, ik ruik nergens meer
naar. Eerder vergeleek ik mezelf al met Grenouille uit 'Het Parfum' om een
andere reden, dit kan ik er nu aan toevoegen. Al maanden heb ik geen deodorant
gebruikt, nergens voor nodig, ben mijn eigen 'lucht' geheel kwijt. Ik vroeg me nog even af of het soms aan mijn neus
ligt, maar dat is niet zo. Als test heb ik even flink met mijn vingertoppen
over mijn okselhuid gewreven, nadat ik al geruime tijd niet gedoucht had, en
gauw mijn vingers onder de neus van Strato gehouden. Nee hoor, Strato rook ook
helemaal niks! Af en toe stap ik maar onder de douche, voor de vorm, ik zou
niet willen dat men denkt dat ik een viespeuk ben, behalve dat ik nergens naar
ruik, voel ik me ook niet vies. Alle bacteriën die bij me horen, hebben hun
koffers gepakt. 'Zoek het maar uit met je chemotherapie'. mijn huid is
vreselijk droog en trekkerig, ik smeer vaseline op mijn schrale oogleden. Dat ik
eigenlijk niet meer hoef te douchen komt derhalve hartstikke mooi uit!
