Een buurtgenoot juicht me toe: Hé je haar is er af, wat leuk! Van
enthousiasme valt ze bijna van haar fiets.
Ik had geen zin meer. De langdurigheid
van de kankerzooi breekt me mentaal en fysiek op. Mijn oplossing: Even doen
alsof het niet zo is. Ik stuur 100 zelfgemaakte nieuwjaarskaarten, vier twee
dagen Kerst met twee families, ga winkelen, kijk films en lees Kenau van Tessa
de Loo. Het lukt natuurlijk allemaal maar half; Met Kerst eet ik smeerkaas en
na het winkelen kan ik bijna niet meer lopen van vermoeidheid.
Kerst was echt top en dat zeg ik nooit.
Ik ben niet zo Kerstig, nooit geweest. Alleen Kerstballen vind ik leuk en
verder kan ik er niet zoveel mee. Strato hangt mijn kerstballen op, niet in een
boom, dat concept vind ik maar gek en onhandig, maar voor elk raam een stuk of
5 ballen doet me goed. Eerste Kerstdag brunchen we bij mijn moeder en tweede Kerstdag
dineren we bij Oom Theo. Het is allemaal goed te doen, het duurt geen hele dagen,
ik kan erbij zitten, dus bijna nergens last van. Ik vind het fijn om iedereen
te zien en te spreken, daar hoeft het voor mij niet speciaal Kerst voor te
zijn, maar we zijn er nu toch!
Voor Boefje was Kerst ook een hoogtepunt
dit jaar. Op Kerstavond laat ik haar uit. In het donker fietst een meneer ons
tegemoet. Als hij over een hobbeltje fietst, vliegt er iets uit zijn fietstas.
Een doos met verschillende soorten Sushi schiet in de lucht open en het regent
bollen rijst met vis. Beteuterd stapt de meneer af om netjes zijn 'rommel' op
te ruimen. Hij raapt het plastic op, maar er is eigenlijk geen beginnen aan om
de Sushi van straat te schrapen. Ik vind het echt rot voor die meneer, daar
gaat zijn 'eenzame' kerstavond met een lekker luxe Sushi maaltje. Zo stel ik me
dat dan voor. Ik zeg tegen de meneer dat ik het echt heel vervelend voor hem
vindt. Hij heeft thuis nog een blik witte bonen in tomatensaus gelukkig. Ik
loop door en dan bedenk ik me. Er ligt hier allemaal luxe, rauwe vis, net vers
op straat. Ik besluit dat dit het Kerstavond diner is voor Boefje. Ik laat haar
alles opeten, ze schrokt binnen enkele minuten een hele Sushi maaltijd naar
binnen. Een mevrouw die langsloopt kijkt me meewarig aan, wat een slechte
hondenmoeder denkt ze vast, iemand die haar hond van straat laat eten. Ze weet
niet dat het hier pas seconden ligt en ik ben helemaal in mijn nopjes met dit
honden-kerstdiner!
Oud en Nieuw viel minder lekker,
onverwacht. Strato en ik blijven thuis, we krijgen visite van Gideon, Martine en de
broer van Gideon, Oren. Niks ingewikkelds dus, het is allemaal 'eigen'. We
richten de woonkamer zo in dat we allemaal makkelijk kunnen zitten en langs de
muur stel ik twee tafels op die dienen als ondergrond voor het 'lopend buffet'.
Eric heeft drie komische, satirische films uitgezocht. We zijn klaar voor het
'geweld' van Oud en Nieuw.
Al dagen lijkt het oorlog, in mijn buurt
wonen veel mensen die er genoegen in scheppen om met zo zwaar mogelijk geschut
de ruiten te laten rammelen. Het mag geen vuurwerk meer heten. Dag en nacht
gaat de terreur door en ik vind het knap hoe Boefje zich eronder houdt. Vorig
jaar ben ik naar een cursus 'Hond en Vuurwerk' geweest, hier heb ik geleerd hoe
ik met mijn hond omga tijdens deze stressvolle periode. Het werpt zijn vruchten
af, Boefje doet het beter dan ooit onder deze zware omstandigheden. Alleen oudejaarsdag
wordt het haar teveel en krijg ik haar echt niet meer naar buiten. 's Ochtends
moet ze van mij mee naar buiten, naar de brievenbus en terug, maar het gaat
niet meer. Ik heb geen overwicht meer, ze wil alleen nog maar vluchten. Hangt
in haar tuig en heeft een hartslag van 250.
Het eten is prima, het gezelschap is
gezellig en de films zijn grappig. Ik drink met mate en heb om 00.01 uur toch
een kater op één of andere manier. Feitelijk is er niks veranderd op de datum
en een paar overheidsregels na. Zo nuchter zou ik het willen beleven, maar het
is niet zo. 'Het gelukkige Nieuwjaar' springt op me, ik houd het niet meer van
me af. 'Wat nou, gelukkig Nieuwjaar', Ik zit nog steeds in dezelfde penarie
hier, zeker tot en met begin 2015!
