Ik mag Lize haar ablatie zien. Ik heb
geen plaatjes van ablatie gegoogled, dat lijkt me een slecht idee. Het is
heel anders dan ik verwacht had. Ik weet niet waarom, maar voor mijn eigen
'gemak' zag ik een soort borstvergroting/verkleining voor me. Hoe die er uit
zien weet ik wel. Snee onder de borsten voor 'groter' of een ankervormig snijwerk
voor 'kleiner'. De littekens van Lize lopen dwars horizontaal over haar borsten.
Haar tepels zijn verwijderd, dit is ook redelijk standaard bij een ablatie.
Als
je erg gehecht bent aan je tepels, wordt er wel eens geprobeerd om deze in je
lies genaaid in leven te houden tot nader order, maar dat lijkt mij erg 'Frankenstein-achtig'.
En ik ben in een stadium waarbij ik het liefst zo min mogelijk ingrepen
onderga. Dit had Lize precies hetzelfde. Ze wilde graag met één borstoperatie
klaar zijn met ablatie en plaatsen van prothesen. Dat zou ik ook zo willen.
Hiervoor heeft ze moeten 'shoppen'. In verschillende ziekenhuizen hadden ze
verschillende opvattingen over de aanpak van de ablatie en plaatsing van
prothesen. Volgens de meeste methoden vergde het meerdere operaties. Chirurgen
willen ook de operatie niet in een keer doen vanwege de bestraalde, beschadigde
borst. Als je een ablatie krijgt is het handiger als je niet bestraald bent.
Dat is dus 'kip en ei'. Wel logisch dat
als er borstkanker geconstateerd wordt, dat alle hulp direct gericht is op het
verwijderen van de tumor, het voorkomen van uitzaaiingen en zorgen dat de kans
op terugkeer klein is. Het onderzoek naar erfelijke mutatie kent een wachtlijst
van 3 maanden en het onderzoek duurt 3 maanden. Het is echt beter van niet om
een half jaar te wachten met opereren, bestralen en chemokuren en in plaats daarvan een heel
'nette' ablatie af te wachten in het geval van erfelijke mutatie. Evengoed zuur
als je al die behandelingen doorstaan hebt en alsnog een ablatie krijgt.
Lize heeft littekens van de ablatie en
van het in eerste instantie verwijderen van de tumor. De bestraalde borst was
al behoorlijk gehavend en daardoor minder geschikt voor een opknapbeurt met een
prothese. Met die toestand zit ik ook als ablatie aan de orde komt.
Vandeweek heb ik ook de borsten van Steef gezien, zij heeft om heel andere redenen prothesen in haar borsten. Ik heb aan haar prothesen gevoeld. Met mijn vinger hierin geprikt en met
mijn hand haar borst opgetild en 'gewogen'. Dat voelde helemaal niet gek,
behalve dan dat ik nog nooit aan de borsten van een andere vrouw gevoeld heb. Het
was wel interessant maar met de borsten van Lize heeft het niets te maken. Lize vraagt of ik wil voelen. Dat wil ik nu niet, misschien na half maart als
dit scenario voor mij wellicht actueel wordt.
Ik vind het niet lelijk de borsten van Lize. Het is wel een beetje gek als ze haar borstspieren aanspant, de
prothesen zijn onder/lager dan de borstspieren geplaatst. Dit ziet er heel
anders uit dan de borstaanspanning van een natuurlijke of kosmetisch gelifte
borst. Bij een 'lift' wordt er slechts een deel van het weefsel verwijderd, of een prothese
onder het weefsel gezet. Lize heeft geen borstweefsel meer. Dat is natuurlijk
de crux van deze ingreep. Duh, dringt nu pas tot me door. Over de prothesen zit
alleen maar huid.
Lize is blij met haar nieuwe borsten.
Haar partner vindt het visueel nog wel 'haar borsten', maar bij aanraking niet.
Begrijpelijk. Groter probleem is dat Lize nauwelijks nog libido heeft, een
bijwerking van het verwijderen van eierstokken. Ze vond het wel heel handig dat
ze in één keer door de overgang was, zonder alle overgangsklachten. Klaar over
uit.
Ik laat mijn borsten ook aan Lize zien
en schaam me voor mijn gemopper over de dikke wormen van littekens. Deze worden
wel wit zegt ze.
In het AVL hadden ze voor Lize een ingewikkelde
ablatie voor ogen, waarbij een rugspier over de bestraalde borst zou worden
geklapt, met als gevolg een groot litteken op de rug. Lize vond dit geen goed
idee. Het heeft best even geduurd voordat ze een arts bereid heeft gevonden om
de ablatie tegelijk te doen met het plaatsen van de prothesen. Het is alweer
een paar jaartjes geleden, en volgens mij veranderen de inzichten over
behandelingen en operaties dagelijks. Ik zal het wel zien tegen die tijd. Ik
hoop maar dat dit geen lastige avond was voor Lize. We hebben wel een hoop
opgerakeld zo. Lize is in ieder geval klaar met het hele behandeltraject en
krijgt alleen nog controles.
Ik weet niet wat ik ervan vindt dat mijn tepels weggegooid worden in het
geval van ablatie. Misschien vraag ik ze wel terug in een potje. Kan ik ze zelf
begraven in twee luciferdoosjes.
