We zijn onderweg naar Frankrijk. Stephanie rijdt, Strato is bijrijder en Hondje en ik bezetten de achterbank van een kleine, gele
Citroen.
Ik ben blij dat we op vakantie gaan, maar verwacht
nog wel een telefoontje van dokter In der Sas vandaag. Een en ander zat me
nog dwars en het is me gelukt dit gevoel om te zetten in twee vragen.
1. Is mijn mammografie 'veelzeggend' of vanwege
'dicht melkklierweefsel' niet zo zinnig?
2. Kan het zijn dat mijn conditie slecht blijft
door verminderde hartpompfunctie, ook al is deze binnen de marge? (Stel dat je
normaal op 70% zit en nu op 50%, dan heeft dat invloed op je conditie, zou je denken).
Als dokter In der Sas belt, lig ik op een
hotelbed ergens in de regio Picardi in Frankrijk. We zijn net aangekomen, het
is hier koud en het regent al de hele dag onafgebroken hard. We hebben in ieder
geval de helft van de reis erop zitten.
Dokter In der Sas brengt ook het goede nieuws van
de hart-echo-uitslag. Ik kan weer beginnen met immunotherapie en dan na twee
keer moet ik zelf weer een afspraak maken met de cardioloog in het Slotervaart en met haar. De geplande
nucleaire ejectiefractiebepaling in AVL mag ik afzeggen.
Ik stel mijn eerste vraag, over de waarde van de
mammografie. Dokter In der Sas zegt dat ze me geen bevredigend antwoord kan
geven. De mammografie is protocol, het middel dat ze hebben naast (HEEL
BELANGRIJK) zelfonderzoek. Volgens de dokter moet je ook niet altijd maar een
MRI willen omdat die straling niet goed voor je is. Ze voegt hiermee nog een
nieuwe dimensie toe aan het verhaal wat ik eigenlijk al kende van Radioloog
Dokter Almhof.
Bij 'dicht melkklierweefsel' is het inderdaad
mogelijk dat ze niets zien op de mammografie.
Gek genoeg ben ik wel tevreden met dit antwoord. Ik heb begrip voor het protocol,
snap dat geld, middelen, geld en kennis en geld allemaal een rol spelen. Ik kan leven
met de imperfectie van het leven, maar leef graag bij de feitelijke waarheid,
voor zover mogelijk. Dus niet gaan zitten juichen om een mammografie waarop
'niks' te zien is, als er niks te zien valt!
Op vraag twee krijg ik een helder nadrukkelijk
antwoord. Van een verlaagde hartpompfunctie, binnen de marge van het 'gezonde'
merk je helemaal niks! 70% of 50% maakt niet uit. Dat verklaart dus niet mijn moeite met conditioneel op
gang komen.
Die avond eten we bij onze gastvrouw en -heer aan
tafel mee, samen met de andere gasten. Tegenover mij zit een vriendelijke Frans
die af en toe wat tegen me zegt in slecht Duits. De gastvrouw werkt heel hard,
de gastheer kletst veel. We eten Paté, met een heerlijke dessertwijn, die ze in
Frankrijg juist vóór het eten drinken, wij doen dat in
Nederland helemaal verkeerd. We eten Boeuf Picardi met pruimen, toe kaasjes en
toe-toe huisgemaakte quetschen taart. Erg lekker allemaal en voorzien van veel
wijn. De vakantie is begonnen.
