Ik had weer eens bedacht dat ik er wel zo'n beetje
klaar mee was. 14 april laatste chemo gehad en ook al wordt ik nog minimaal
eens per maand behandeld en ook nog regelmatig onderzocht, had ik besloten dat
er niks meer aan de hand is.
Voor mezelf een traject samengesteld om snel overal
vanaf te zijn; Twee keer in de week oedeem- en fysiotherapie, twee keer in de
week sport-revalidatie, twee keer in de week psychotherapie. Eén keer in de week een dagje werken bij de baas en nog lopende opdrachten
voor twee penningen en een hanger voor een prinses volbrengen.
Na twee weken gaat het al niet meer. Als eerste
spreek ik met Allison af dat de twee keer in de week psychotherapie en de
daarbij voorgenomen EMDR-therapie, opgeschort moeten worden tot later. Fysiek
weer op orde komen, vind ik nu belangrijker.
Na nog twee weken, stuur ik Fred een mail, het gaat
niet meer. Ook al zijn de opdrachten af en ook al ben ik van 6
therapie-afspraken naar 4 afspraken gegaan, of eigenlijk 5 want inmiddels ben
ik ook door de revalidatiearts aangemeld voor ergotherapie, ik ben uitgeput.
Naast de therapie-afspraken moet ik natuurlijk ook nog steeds naar het
ziekenhuis voor immunotherapie, voor onderzoek, moet ik mezelf dagelijks
injecteren, ben ik in de overgang en in ontkenning van hetgeen is voorgevallen.
Ik voel me zo verslagen, had me voorgenomen om 'dat varkentje even te wassen'. Een
varkentje wassen komt me nu een stuk makkelijker voor dan wat ik nog te doen heb.
